Forever isn't enough (Lost in love)

Lost in Love

Forever?

Forever..

Hmmm..

Forever? tss.

Before naniniwala ako sa salitang forever, nangagarap na may magmamahal saakin panghabang buhay. Na totoo yung mga nakikita ko sa isang pelikula o hindi naman kaya sa mga nababasa ko sa libro na may "Happy ending". Minsan nga naiisip ko pang naglalakaf ako papaputang altar at mag papalitan kami ng "I do's" ng magiging asawa ko eh.

Minsan pa nga sabi ko sa kaibgan ko na "sa ating magkakaibigan kaya sino unang ikakasala" tanong ko "Ako hindi ko nakikita sarili kong ikakasal ako. ewan ko ba pero "fairytales?" "Happy endings?" ohh please ana, sa movie na lang yan ngayon." sagot naman nya. napatango na lamang ako at napaiisip.

May point siya, ang hirap makahanap ng pang forever. kaya after that small talks napaisip na din ako, may forever ba talaga? May tao kaya magmamahal saakin ng lubos?
Pero habang nagtatagal, nawawala na ako ng amor sa salitang forever, habang tumatanda ako parang ayoko ng maniwala sa salitang FOREVER.

Bakit? malalaman nyo din. Hahaha!

Bitter? Siguro nga bitter ako. Hahaha sa dami ko pa naman pag subok na dinaanan sa huli wala ako padin pala ang magisa tatayo sa sarili ko. Ilang beses na ako nagmahal pero sa huli natatalo ako. kaya masisi mo ba kung bakit ganto ako kabitter sa mundo?

Isa lang naman ang gusto ko eh, ang may magmahal sakin ng totoo. hndi yung gagamitin lang ako para sa kakatihan sa katawan. ako naman si tanga nagpapagamit kasi ano? akala mahal nya ako? ilang beses na ako naniwala sa salitang love yun pala libog lang sa katawan.

Alam ko naman na pinagcchismisan ako ng mga tao sa paligid ko pero hell i care? hndi naman nila ako kilala hndi nila kilala yung totoong ako. Husga dito husga doon. saan na ba ako lulugar sa mundong to? Mapabhay o labas nahuhusgahan ako? fml.

Ang bigat bigat ng dala dala ko sa puso ko, bata palang ako nagmamalimos na ako ng pagmamahal na kahit magulang ko never nabigay saakin yun. anjan sila pero parang walang Ana na nageexist.

Puro na lang, "gayahin mo ang ate mo blah blah blah" o hndi kaya "tignan mo tong si bunso blah blah blah" pag dating saakin "oh ana, ginabi ka nanaman hndi mo gayahin ang ate mo blahblah" bakit alam na ba nila kung saan ako galing? isa lang naman kasi ako volunteer sa home center ng mga matatanda at mga bata kasi dun nararamdaman kong may nagmamahal saakin. bakit hndi nila alam? bakit hndi ko sabhin? knowing them pagtatawanan at pagbabawalan lang nila ako. kaya why should i tell them? Para laitin ako hndi na no!

Ang sakit sakit na, tipong wala kang masabihan ng heartaches mo. Mula sa pamilya ko hanggang sa lovelife ko wala talaga akong masabihan. naiiyak na lang ako gabi gabi kunv bakit gantong kalungkot ang buhay ko? bakit sa dami ng pwedeng mapagdaan yung ganto buhay eh saakin pa nangyayare? minsan napapaisip na lang ako na may Diyos pa ba talaga? Kung meron bakit ganto at hinahayaan nya akong masaktan ng sobra? kung bbigyan nya ako ng kasiyahan bakit panandalian lang at the rest puro pagsubok na..

Ang hirap kaya ng ganto.. Sobrang nakakaself pity.

Ito ako ngayon iyak nanaman ng iyak.

Hay life! why so unfair!?

Maybe its time para bumukod na ako, tutal malaki laki na din naman itong ipon ko. hndi na ako magpapaalam pa tutal sanay nanaman sila. at mas magiging okay lalo sila pag nawala na ako sa pamamahay na to.

Tagal ko din inantay tong panahon na ito, ito siguro yung oras para mahanap ko na yung sarili ko. para mahanap ko yung magpapasaya sa buhay ko.

I packed my things, and ready to go. its already 2:15am. oh yes maglalayas na ako hindi ko nan masabing layas to kasi unang una sa lahat matanda na ako pangalawa wala naman silang pakialam. oh well truth hurts.

Okay game, im sneaking out. "Paalam na sa pamilyang kinalakihan ko. mawawala na din kayo ng tinik ag mawawala na ako." Habang binulong ko yun may kirot padin akong nararamdaman.

Nakalabas na ako ng bahay at naglakad na palabas. sa huling pagkakataon sinilayan ko ang dati kong tirahan. "Mamimiss ko kayo kahit alam kong hindi nyo ako mimiss." my tears fall. "from now on Ana, independent ka na ng x1000000" natawa na lang ako sa sarili at pinahid ko ang mga luha ko.

"This is it pansit, yes yes! i'm the hero of this story, i don't need to be save" i looked up in the sky at pumasok na ng tuluyan sa taxi. "Manong sa Bus station"

Anyway I'm Ana Cruise 24 years old mentally and emotionally distress, seeking some love and care that i never had.

__________________________