Nilagay ni Lee ang earphones niya sa kanyang tainga.
Bukas ay pupunta siya sa isang musical. Pwede rin siyang gumawa ng special bus tape na may kasaling sigawan at iyakan.
Pwede rin siyang bumalik sa kanilang bahay sa darating na November, pagkatapos niyang makuha ang kanyang driver's license. Once he started driving to school, pwede na siyang makinig sa kahit ano na gusto niya at nakakatulog rin siya ng extra twenty minutes.
"Hindi yan totoo," sigaw ng isang lalaki sa likod niya.
"It so fucking does," Pabalik ni Steve.
"Lee! Hoy, Lee."
Narinig ni Lee si Steve, pero hindi siya sumagot. Minsan, pag hindi mo pinansin si Steve sa isang minuto, ibabaling rin niya agad ang atensyon niya sa iba.. Mayroon kang 80% ng surviving kung kapitbahay mo si Steve. Ang 20% was just keeping your hand down...
Na nakalimutan ni Lee. May nagbato sa kanya ng papel sa likuran niya.
" Notes ko yun sa Human Growth and Development!!!" Sigaw ni Tina.
" I'm sorry, baby," tugon ni Steve. "I'll teach you about human growth and development. Anong kailangan mong malaman?"
" LEE!" Sigaw ni Steve.
Binaba ni Lee ang kanyang earphones at lumingon sa likod niya. Kahit na nakaupo lang siya, abot ng kanyang ulo ang bubog. Si Steve ay kung titingnan mo ay parang isang mature na lalaki hanggang sa humantong siya ng higschool.
Minsan, si Lee ay napapaisip kung kasama ba ni Steve si Tina because she made him look like a monster. Halos lahat ng babae sa aming school ay mga maliliit but Tina couldn't be five feet. Idagdag mo pa ang buhok niya.
Once, nung elementary, mayroong isang lalaki na sinubukan na bigyan si Steve shit tungkol sa how he better not get Tina pregnant dahil kung gagawin niya, his babies would kill her.
"Lee,' Sabi ni Steve, " sabihin mo kay Mikey ang tungkol sa lasing name unggoy karate."
" Wala akong alam." Lee shrugged.
"Pero totoo, diba? "
"Mukha nga."
"There,' tugon ni Steve. Naghanap siya ng bagay para maitapon kay Mikey, pero hindi siya nakahanap.
"Eh, ano naman alam ni Lee sa kung fu? " tanong ni Mikey.
"Yung totoo? Retard ka ba? Chinese ang mom niya."
Tinignan ni Mikey si Lee ng maigi. Lee smiled and narrowed his eyes. 'Yeah, sa tingin ko, ' sabi ni Mikey. 'Palagi kong iniisip na baka Mexican ka.'
'Hindi Chinese ang mom niya' singit ni Tina. 'Korean to be exact.'
Ang nanay ni Lee ang gumugupit ng buhok ni Tina simula nang elememtary pa siya. Pareho sila ng hairstyle, long spiral perms with tall, feathered bangs.
Ngumiti lang si Lee at binalik niya ang kanyang headphones at mas nilakasan pa ang volume. Rinig pa rin niya sila Steve at Mikey, four seats sa likuran niya.
Napansin ni Lee ang bagong babae na ka - edad lang niya. Siya ay nakatayo sa harap ng bus, kasunod sa pinakaunang available na seat.
Mayroon isang bata na umuupo na mag-isa lang, isang freshman. Nilagay niya ang kanyang bag sa katabi niyang upuan, at tumingin sa ibang direksyon. Sa buong byahe, kung sino man ang umuupo ng mag-isa ay lumipat malapit sa bintana. Narinig ni Lee si Tina na tumawa.
Naglalakad ang bagong babae. Walang tumingin sa kanya. Lee tried not to.
Yung babae, parang siya talaga ang inaasahan namin.
Magulo ang buhok niya. She was dressed up na parang gusto niya ang mga tao ay tumingin sa kanya. Siguro rin, hindi niya alam na ganyan ang itsura niya. Nakasuot siya ng panlalaking t-shirt, meron rin siyang kwintas sa kanyang leeg at scarves na natatakpan ang kanyang wrists.
Huminto ang bus ulit, at may sumakay na naman. Nilagpasan nila ang babae, na binabangga at umupo sa kanilang upuan.
That was the thing - lahat sa bus ay may upuan na nakahanda. Mga tao na kagaya ni Lee na maswerte dahil nakaupo siya.
Tinignan ni Lee ang babae. Nakatayo lang siya.
"Hoy, ikaw," sigaw ng bus driver, 'upo.'
Nagsimula siyang maglakad sa likod ng bus. God, naisip ni Lee, stop. Lumingon ka. Sinubukan niya muling umiwas na tumingin.
Nakita ng babae ang empty seat na malapit kay Lee. Nabalotan ng relief ang mukha ng babae, at mabilis siyang umupo.
'Hoy,' tugon ni Tina.
Hindi huminto ang babae.
'Hindi ka pwedeng umupo diyan,' sabi ni Ti na. "Diyan nakaupo si Mikayla."
Huminto ang babae at tinignan si Tina, at tinignan rin ang empty seat.
"Upo," sabi ng driver.
"Kailangan kong umupo" sabi ng babae kay Tina gamit ang firm at calm na boses.
"Hindi ko na yan problema." pagtataray ni Tina. Huminto ang bus . Sinubukan ni Lee lakasan ang volume sa kanyang player, pero huli na siya. Tinignan niya ang babae; para siyang iiyak.
Bago pa man siya magdesisyon, lumipat si Lee sa may bintana.
"Upo," sabi ni Lee. Lumabas sa bibig ni Lee na parang galit siya. Lumingon sa kanya ang babae, na parang hindi niya masabi kung jerk ba siya o kung anuman. Gamit ang kanyang soft na boses "just sit down."
Umupo ang babae. Hindi siya nagsalita - thank God, hindi siya pinasalamatan - at iniwan niyang six inches ng space ng upuan sa pagitan nila.
Tumingin si Lee sa bintana at naghintay sa isang mundo para i-on ang fan.
