According To The Sign.

Prologue...

Irene POV.

Gabi na at malakas Ang bugso ng hangin sa daan, ramdam ko Ang lamig nito na yumayapos sa aking katawan habang kaharap Ang taong Mahal ko.
Nakatayo kaming dalawa ngayon sa waiting shed Kung saan una ko siyang nakilala, at tanging maririnig mo lang ay ang tunog ng bawat pagpatak ng ulan.

"Irene. I've something to tell you." Sambit nito, na siyang nagbasag ng katahimikan sa pagitan naming dalawa.

Ang pagtawag pa lang niya sa aking pangalan ay ramdam ko na Ang bigat at sakit sa aking puso.

"What is it?"
Malungkot Kung sambit sa kaniya.
Hindi ko kayang timingin sa kaniyang mukha, dahil una pa lang Alam ko na na dito magtatapos Ang Gabi naming dalawa.

"I---rene... Pppp---lease..."
Basag na Ang kaniyang Boses ngayon.

Hindi ko Alam Kung ano Ang sasabihin ko. Dahil Hindi pa ako handa.

"Please W----haaat?"
Sambit ko na lang sa mahinang tono, dahil Alam Kung Di ko makakayanan na marinig Ang kaniyang susunod na sasabihin, habang humihigpit Ang hawak ko sa binigay niyang panyo sa akin noong una kaming nagkita.

*Please Dave... Don't say those words...* Bulong ko, Hindi ko Kaya. Mahina ako, lalo na't NASA harapan ko siya ngayon di ko kayang iwan niya ako sa ganitong paraan, Kung saan Alam Kung ako Ang dehado sa aming dalawa.

"I-rrrrene... Please... L----et me G---ooo." Sambit nito, sabay Ang kaniyang paghikbi, na dahilan para tumulo na Rin Ang nagbabadya Kong luha na kanina ko pa pinipigilan...

"Is that W----haaat youuuu waaaaant?"
Di ko na talaga Kaya, nanghihina na ako sa mga nangyayari.

"Y---esss..."

Sa puntong to, pinilit Kung timingin sa kaniya, kahit Makita niya pa akong umiiyak ng sobra.

"Di mo na ba talaga Aaaaako Maaaahal?"

"Hiiiindi naaaa."

"Timingin ka sa mata ko, sabihin mo! Ipamukha mo sa akin na Di mo na talaga ako Mahal! Para may dahilan ako para kamuhian Kita! Para dina ako mahirapan pa!" Di ko na talaga Kaya, tuluyan na akong nagbreakdown sa harapan niya.

Nakita Kung pinunasan niya na Muna Ang luha niya, at matapang na humarap sa akin.

"Irene, I didn't Love you anymore. So please l---et me go." Ani nito, habang mahigpit niyang hinawakan Ang braso ko.

Ang sakit. Ang sakit sakit marinig ang mga salitang Yun galing sa kaniya.

"O---kay..." Sabay ng mapait Kung ngiti.
"Then... Goodbye..."

Inalis ko Ang paghawak niya sa aking braso, at mabilis na tinalikuran siya. Alam ko di ko kakayanin na mawala siya sa buhay ko. Pero binigyan niya ako ng dahilan para itigil na ang pagmamahalan na binuo naming dalawa.

Naglalakad na ako ngayon palayo sa kaniya, sobrang bigat sa pakiramdam Ang mga nangyari ngayon, kaya sinabayan ko na lamang Ang pagpatak ng ulan habang patuloy na umaagos Ang aking luha sa aking mga mata.

Naghihina na ako, di ko na Kaya... At sa huling pagkakataon, nasambit na lamang ng aking mga labi Ang mga huling salita na aking pinanghahakawan sa relasyon naming dalawa.

"I love you so much D---aveee..."
Then everything went black...