ALICE's POV
Sweet dreams or a beautiful nightmare?
Nakatulog ako ng naka-sideview at madaming unan na katabe.
Ano ba nangyayari saken?!
Tinignan ko yung oras sa phone ko
7:11 am pa lang
Ang aga ko magising wala namang pasok
Ayy! Pupunta pala kami ng Church.
Nag-inat na ko.
Paglingon ko...
O_O
T_T
Ohh no
Sya nanaman
T_T
Nagtakip ako ng unan pero tumingin ulit ako sa direction na yun.
Naka-crossed arms sya at nakataas ang kilay nya na parang
What-are-you-looking-at look
Iiyak na sana ako at sisigaw pero nagsalita sya
"Wag mo na balaking sumigaw."
T_T
"D-Drew A-anong g-gingawa mo di-dito?!"
Nag-lakad lakad sya
Sa totoo lang kagabi ko pa talaga sya nakikita at naririnig
Sinusubukan ko syang i-ignore kasi baka guni guni ko lang.
"Di-diba patay ka na? ano pang ginagawa mo dito? "
"Sino namang nagkalat nun?"
Naiiyak na talaga ako sa takot!
Biglang kumunot yung noo nya!
"Ays!! wag ka na nga matakot dyan! Ako pa din to! Si Drew!!! Hindi pa ko patay..
I'm just...
I'm just Disembodied soul.
"A-ano? D-Disembodied soul?"
Ngayon ko lang narinig yun ah.
"Oo. Synonyms ng GHOST!"
Sabi nya.
-______-
"Baka kasi umiyak ka nanaman pag sinabi kong GHOST!"
"Warever! Anyway, bat ka ba nandito??"
Napatigil sya.
"Ah-eh.. Ayoko man gawin to pero Alice..
Kelangan ko kasi ng tulong mo."
Kapal ng apog away awayin ako kanina tapos hihingi ng tulong saken!?
What an apog!
Eh kung dibdiban ko kaya to?
Wala nga pala syang dibdib ngayon.
Lumapit pa sya saken
"Sige na Alice."
He plead
"Teka anong tulong ba?"
As if namang may maitulong ako sa kanya!
YOU ARE READING
Disembodied Soul
Teen FictionI would love to travel but not here in the place I'm now existing. Where my existence seemed unseen. How i wish they see me the way i see them. I don't want to feel denied the way i felt whenever i talk to them and they will ignore me. I felt full b...
