مبخلفش

الجزء الرابع

سألته من غير لف ولا دوران: هو صحيح الكلام الكلام اللى مامتك ومراتك قالوه ده يا راضى ؟؟

وطى راسه وكان لسه هيرد لما عروسته اللى عرفت بعد كده ان اسمها دعاء ردت بمنتهى العصبيه وهى بتبعده عن الباب: يعنى انا وحماتى بنكدب عليكى!، اللى سمعتيه مننا صح وراضي معندوش حاجه يقولها غير اللى عرفتيه، وبعدين هو انتى معندكيش دم!، انا مش قولتلك متعتبيش الشقه دى تانى؟، ولا انتى من نوعية الناس اللى بتحب تتهزق؟

وهنا بدأ راضي يتكلم: دعاء، عيب عليكى كده، نبع مراتى زيها زيك واكبر منك فى السن يعنى عيب تكلميها كده، وهى من حقها تيجى تتأكد ومن حقها كمان تيجى هنا فى اى وقت ده بيت جوزها.

ابتسمت والدموع السخنه بتنزل على خدى وقولتله: كتر خيرك يابن الأصول، هو انت بتحط قوانين للخيانه والدبح كمان؟، انا محترمه العروسه اكتر منك، على الأقل هى واضحه وصريحه ومبتحاولش تلعب على الجنبين زيك.

نزلت السلم جرى، مش عارفه اعمل ايه ومش قادرة اصدق اى حاجه، انا واثقه ان ده مش راضي، راضي كان اسم على مسمى، وكان بيحبنى بجد، كان يعز عليه ان حد يجرحنى، كان يعز عليه وجعى وزعلى، جه اليوم اللى شوفته واقف فيه بيسمع واحده بتهزقنى وواقف مابيديش رد فعل ولما اتكلم، قالها انى اكبر منها والمفروض تحترم فرق السن !!

انا كنت مغفله للدرجه دى؟، ضاع سنين من عمرى هدر؟، ثوانى كده؟، هو انا كده انتهيت؟؟؟، ايوا فعلآ، انا كده انتهيت، بس انا مكنتش اعرف انه هيحصلى كده، انا كنت ساكته وصابرة عشان متخيله ان كل ده هيخلص، واننا هنرجع تانى لحياتنا الهاديه وراضي هيرجع تانى راضي بعد مايعرف اننا مالناش غير بعض وان العيب مش فيا عشان يبدلنى بواحده تانيه، كان هيبقى صعب عليا اتعامل معاه بعد ماتجوز غيرى بس كنت هحاول انسى طالما الموضوع خد وقته وخلص، بس واضح ان كل ده كان اوهام فى دماغى انا لوحدى، راضي عمره ماهيرجع راضي بتاع زمان، حتى لو مخلفتلوش، هو خلاص اتغير من قبل مايعرف هتخلفله ولا لأ، هو خلاص اختارها وفضلها عليا، خلاص بقى ليها، وبقى بيخرجنى من حياته ومن غير اى خجل ولا حتى بيحاول يدارى او يكدب ويخبى حقيقة انها كلت عقله ومابقاش شايفنى خلاص.

كنت فاكرة ان الصبر هيخلينى اتنصف فى الأخر بس للأسف، كل ماكنت بصبر عليه كل ماكنت بخرج من حياته خطوة.

بس عمرى ماهبطل اصبر وعمرى ماهيأس من رحمتك يارب
وده مش معناه انى هستحمل وجع فيا من تانى، ده معناه ان من النهارده لازم اكون انا من طريق وهو من طريق، وهصبر على احتياجى وقصر إيدى، عارفه ان ربنا هيدبر امورى، مش هيسيبنى من غير مأوى وهو عارف انى وحيده وماليش حد يحمينى من البهدله اللى هرمى نفسي فيها عشان انقذ نفسي من بهدلة انى افضل على ذمة واحد باعنى بالرخيص، وكل اللى حصل ده بعد 3 اسابيع جواز، واكيد اللى هيحصل فيا بعد.كده اكتر بكتير، بس انا مش هستنى..