Sessizliğin Sesi

Sessiz

^-^Merhaba^-^

Yeni bir hikaye yazmaya karar verdim.Diger hikayeyi silmeyi düşünüyorum(Secret).Ben hikayemde alışılagelmiş bir şeyde değişiklik yapacağım.Daha önce hikaye aralarında görmüştüm fakat tüm hikayeyi yazar ağzından yazmayı planlıyorum ama olabildiğince samimi bir dilde yazacağım.Tutulup tutulmayacağından şüpheliyim.İleriki zamanlar da bir tespitte bulunabileceğimizi düşünüyorum.Bir şeye daha değinmek istiyorum.İmla hataları,anlam bozukluğu vs. böyle hatalarla karşılaşırsanız-ki büyük olasılıkla karşılacaksınız-lütfen bunu bildirin.

Skillet-Comatose

Linkin Park-Numb

Metallica-Nothing Else Matters

Meg&Dia-Monster

Bad style-Time Back

Multimediada bulunan resmi Annie'yi andırdığı için koydum.Kızı daha belirlemedim fakat bu kıza benzer özellikleri-esmer,kahverengi gözlü-taşıyacak.

:)

Kendinizi hangi zaman çerçevesinde boşlukta hissetmiştiniz?Çaresiz kaldığınız,yalnız hissettiğiniz o anda kim yanınızdaydı?Aileniz?Peki ya dostlarınız?Sizi çok seven ve size değer veren bir hayat arkadaşınız?Annie şanssız olduğunu düşünüyordu.Öyleydi.Kendini kötü hissettiğinde ağlayacak bir omuz bulamamanın verdiği hüzünden haberdardı.Çevresindekilerin aksine.Etrafta bir sorun yokken ağladığınız zaman dilimlerini hatırlayın.Birine platonik olma gibi bir sorunu yoktu veya aşk acısı çekmiyordu ama etrafındaki hiçbir olayın gidişatı iyi değildi.O bazen zamanın akmadığını,hep aynı zaman diliminde kaldığını düşünüyordu.Çünkü hayat onun için monotonlaşmıştı ve yaşamaktan zevk almıyordu.Üniversiteye başlayacağınızı düşünün.Yalnızca bir dakika içinde üniversitede yaşayacağınız bir olay beyninizde belirebilir.Annie için böyle bir şey söz konusu değildi.Üniversitede erkek ve kızların oluşturduğu bir arkadaş topluluğu olmayacaktı.İnsanları tanıyordu.İlkokul,ortaokul ve lisr çağındaki anılarından kurtulmak istiyordu.İnsanları aynı buluyordu.Görünüm olarak ne kadar farklı olurlarsa olsunlar,düşünme biçimleri,hareketleri,karakterleri aynıydı.Peki ya Annie?Onu farklı kılan özelliği neydi?

SESSİZLİĞİ...

"Haklı olabilirsin.Belki böylesi hepimiz için daha iyidir.Ayrıca kendimde,verdiğin kararlara karşı çıkma hakkını bulmuyorum.Sonuçta bu senin hayatın."Annie,babasının başka bir kadınla birlikteliğini desteklediği için bir anlığına Victoria'ya karşı kendini suçlu hissetti.Sonuçta Victoria Cathan'ı aldatmamıştı veya arkasından iş çevirmemişti.Yalnızca o çok sevdiği işinden başını kaldıramaması ailesine ilgi gösterememesine neden olmuştu.Annie bu durumdan şikâyetçi olmasada,Victoria'nın eve Cathan'dan geç gelmesi ailelerine büyük bir sarsıntı yaşatmıştı.Cathan mahcup bir ifadeyle koltukta başını biraz eğerek Annie ile göz teması kurmaya çalıştı."Böyle düşünmene ne sebep oldu bilmiyorum ama inan bana Annie,senin kararların benim için önemli.Sonuçta bu benim hayatım değil.İkimizin hayatı.Biz birlikte yaşıyoruz ve Lauren'ı tanımanı istiyorum.O iyi biri Annie.İnan bana."Annie gözlerindeki yorgun ifadeyle Cathan'a bakıyordu.'İnanıyorum'demek istedi.Cathan bu sözcükleri hayattan umudunu kesmiş birine söylemişti.Annie'ye."Biliyorsun.Üniversiteyi başka bir şehirde okuyacağım.Kiraya çıkacağım.Masraflarımı kendim karşılarım.Okul dışında bir yerde part-time iş bulurum.Doğrusu hiç bilmediğim bir şehirde-Michagan da-nasıl yaşayacağım hakkında hiçbir fikrim yok."Cathan umut verircesine Annie'nin elini tuttu ve alnına öpücük kondurdu."Oraya ayak uydurabileceğinden hiç şüphem yok.Ev masrafına gelince onlar benim kontrolüm altında.Sen sadece okuluna odaklan."Annie olumlarcasına başını salladı.Annie Cathan'ın suratına dikkatli baktığında yaşlılığın belirtilerini hissetti.Cathan ne kadar da değişmişti.Yüzü kırışmıştı.Göz altları teninden 2 kat koyu bir hal almıştı ama hâlâ çok karizmatikti.Yıllar geçse de Annie'nin babası hakkındaki düşünceleri değişmezdi.Yılların yorgunluğu diye düşündü Annie.Cathan saatin geç olduğunu vurgulayarak Annie'nin uyuması için onu uyardı.Annie ayaklarını sürüyerek odasına ilerledi.Telefonunu çantasından çıkararak yatağının yanındaki komodine bıraktı.İçinde tuhaf bir his vardı.Örtüyü kaldırmadan yatağa yattı ve gözlerini tavana dikti.İki ay öncesine kadar her şey aynıydı.Annesi ile babası uzaktı fakat birbirlerine karşı her zaman sadıklardı.Hâlâ öyleydi.Annie 'belki babam Lauren ile annem varken de birlikteydi' diye düşündü fakat çok geçmeden bu fikri kafasından silip attı.Şu an çok daha farklı bir yaşam sürüyorlardı.Cathan Lauren ile birlikteydi.Amerika'nın Ohio şehrinde bulunuyorlardı.Yaklaşık bir buçuk aydır burada bulunsalarda Annie buraya alışmıştı.Yağmuru dinmeyen bu şehirde ıslak toprağın kokusunu içine çekmesini özleyecekti.Annie'nin ailesinden her uzaklaştığı an yaşamı daha iyiye gidiyordu.Babası ile ilgili sorunları olmasa da Annie her zaman içine kapanıktı.Babası Annie'ye değer veriyordu.Ona her konuda güveniyordu ve ileride çok iyi bir ressam olacağına inanıyordu.Onun başarılarını ve her adımını desteklemiş ve onu kutlamıştı.Annie içinden 'Michigan Üniversitesi'diye geçirdi.Babasının onu her zaman destekleyeceği düşüncesi rahatlamasına neden olmuştu.Hayatında son iki ay yaşadığı değişimler onu monotonluktan kısa bir zamanda olsa uzaklaştırmıştı.Her ne kadar kötü şeyler yaşamış olsa da çok umursamıyordu.Peki ya yaşamında başka şeyler de değişirse?Ya birine aşık olursa?Annie bu düşünceyi desteklemeyen bir ses çıkardı.Kendine itiraf edemediği şeyler vardı.'Korkağın tekiyim' diye mırıldanmaktan kendini alamadı.Korkaktı.Hemde bir insana değer veremeyecek kadar...