Bir Hayalperesttin Günlüğü

Bölüm 1: Normal Bir Gün

Nabersiniz. Sanırım hepiniz iyisinizdir. İyi olmanın taktiklerini araştırmam gerekecek galiba, bu kadar kolay iyi olunamaz herhalde. Merak ediyorsunuz galiba şimdi ne olacak belki de etmiyorsunuz, etmemekte haklısınız yani çünkü bende pek bilmiyorum ne olacağını. Daha yeni kalktım ve düşünmeye başladım. Cidden insanlar çok anormal varlıklar. Hepsi olmasa bile kabul edelim çoğunluğu öyle. Sevgi, saygı, istekler ve arzular... say say bitmez herhalde. Sonsuz istekler ve arzular. Insanları körelten de zaten bunlar bence. Herşeyi isteriz ama bunların olması için bir gayret bile sarf etmeyiz genelde. Neyse güne böyle başlayan sadece benimdir galiba. Kalkma vakti geldi. Başvurulacak şirketler, aranacak yerler falan filan rutin işler. Kahvaltı falan anlatmamı istemezseniz herhalde diye tahmin ediyorum. Şuan saat 11'i çeyrek geçiyor. Biraz sonra görüşürüz.
11.35... Tekrar geldim evet. Takım elbiselerden nefret ediyorum. Neden iş görüşmelerinde giyilir ki zaten pehh. Bugüne güzel başlama sebeplerimden biri yol üstündeki veterinerde çalışan kızı görmek olduğuna emin olabilirsiniz. Kıvırcık, ela gözlü öyle masum öyle güzel ki nasıl anlatsam bilmiyorum. Hayal gücünüz nasıl tasvir etmek istiyorsa öyle yapın siz. Saat 12'ye geldi neredeyse tâbi bende gelmem gereken yerdeydim. Size bir ara vereyim o zaman. Çayınızdan bir yudum mu alırsınız, lavaboya mı gidersiniz sizin bileceğiniz şey. Ben iş görüşmesine gidiyorum şans dileyin. 12.38...Bilin bakalım ne oldu? Herhalde herkes klasik cevabı biliyordur. "Biz sizi ararız". Hep ararlar zaten ya. Neyse sürekli gittiğim ve yalnız başıma huzura erdiğim bir yere gidelim sizle. Burayı kimsenin bildiğini düşünmüyorum aslında. Ufak bir mağara yanında yaklaşık üç veya dört metre uzunluğunda küçük bir şelale ve her gelişim de burda olan sahipsiz beyaz bir köpek. O kadar uzun zamandır geliyorum ki buraya herhalde en sevdiğim varlık bu köpek olabilir. Ismi de var tabiki Garip kont. Şaka şaka öyle bir saçmalık yapmam herhalde. Güzel kızıma Jess ismini verdim. Neden bilmem ama yabancılar da Jess ismi hep çekici gelmiştir bana. Galiba bugün bir değişiklik yapıp Jess'i yanıma alacağım. Suyun, tavşanların sesi, Jess'in sevdikçe rahatlık veren tüyleri herşey o kadar güzeldi ki aslında buraya küçük bir kulübe yapabilirim. Sevdiyseniz sizde burda durabilirsiniz bana özel değil merak etmeyin. Sadece hayal edin olmak istediğiniz yeri ve orada olun. Neyse galiba eve gitme vakti geldi. En güzel yerlerden birine geldik yine ağaçların arasında ormanın içinde yürüyüş.
Ha?? Oda neydi? Bence düşen o şeyin sesini sizde duymuşsunuzdur. Gidip bi bakalım.
Bu da neyin nesi? Şaka mı bu yani. Cidden bir kitaptan bu ses çıkmış olamaz ve bu kitabı kim neden buraya atmış olabilir ki. Yanıma alsam iyi olur evde inceleme fırsatı bulabilirim. Belki sahibine dair bir iz buluruz.
Yorucuydu ama güzeldi her zaman ki gibi. Hem güzel şeylere ulaşmak zorludur değil mi? Şu kitaba gelirsek şimdi ona bakacağım. 23.56... İyi geceler günlüğüm, iyi geceler dostum.