Hindi ba ang sabi mo wala namang iba,
Bakit hindi pa rin pwede tayong dalawa?
Ang sabi mo ako'y espesyal, mahalaga,
Ngunit sa huli kasinungalingan lang pala
Isang kahapong puno ng pangako
Ang hinaharap na di na mabubuo
Sa lungkot ng kasalukuyan ako'y kulong
Niyayakap ang alaala natin at patuloy na nagtatanong
Nasasaktan din ba ang nang-iiwan
Sa pagpili ba sila'y nahirapan?
Mga pangakong kaydaling binitawan
Isang pag-ibig na di kayang panindigan
Mahirap bang manindigan?
Mahirap bang lumaban?
Mas madali bang may bitawan?
Hindi ba kayang sabay na panghawakan?
Oras na lang ang magiging kakampi.
Panahon upang mahalin ang sarili.
Ako'y maghihilom at magpapatawad,
Lilimutin ang mga minsan nating huwad
Kung iyong inaakala na naging madali ang lahat
Ilang paumanhin man ay di magiging sapat.
Ngunit sa lahat ay may ipagpapasalamat
isang karunungang hatid ng saya at sugat.
Sana sa iyong muling pagbalik aking inilalarawan,
Sayo ako ay babati ng walang anuman,
Gusto ko lamang sa sarili aking patunayan
Na ang nang-iwan ay wala nang babalikan.
- Zsarai13
a/n: inspired by Marnigo...
hayst...i feel u maris...lakas makabagets.. haha
