SULUGÖZ

HERŞEYİN BAŞLANGICI (BÖLÜM 1)

Sabahın erken saatleri gibiydi.Güneş ışığı camdan yansıyordu.Yatağımdan süzüldüm.Annemin mutfaktan kahvaltı hazırladığını duyar gibiydim.Gardırobumu açtım.Lanet üniformamı giydim.Ve şu lanet kurdeleli çoraplarımı da...
5. Sınıfa gitmeme rağmen annem bana şeritli,ergen giysiler almak yerine kurdeleli,pembe giysiler alıyor.Okulda benimle alay ediyorlar.Bu nefretlik bir olay.Ve içinde hiç rahat etmediğim şu süslü kıyafetleri giydim.Annemin "Melanie kahvaltı hazır"dediğini duyar gibiydim.Oflaya puflaya gittim.Sessizce "günaydın"diyerek sandalyeye oturdum.Off!Kısa beyaz kurdeleli. çoraplarımla tam bir bebek gibi gözüküyordum!Annemin önüme koyduğu Balıklı sandviç ve tarçınlı çayımı yudumlamaya başladım.Sanki...çay iyi gelmiş gibiydi...Taa ki annem şu cümleyi söyleyene kadar:Yeni bir okula gideceksin.
İçtiğim çay üstüme şelale gibi dökülmüştü.Ayrıca genzime de kaçmıştı.Gözüm yaşlı halde öksürüyordum.Annem yerinden doğruldu.Sadece "aptal çocuk!"diye bağırdığını duymuştum.
-Hemen banyoya git!
-Tamam...
Çay bulaşmış kıyafetlerimi bir yere koydum.Ve gardırobumdan en rahat kıyafeti almak için açtığımda ne estetik ne de rahat bir kıyafet vardı."YETER ARTIK"diye bağırmak istiyordum.Boğazım düğüm düğümdü.Nasıl elbiselerdi bunlar böyle?Bunları hayatta
giyemezdim.Bir tane şort ve dantelli üst aldım.Bunlar en azından idare edebilirdi.Ve şu lanet çoraplardan hiç haberim yokmuş gibi evden hemen çıktım.Annem spor ayakkabı giymeme hayatta izin vermezdi.üstünde sahte fiyonk olan bir babet giydim.Koşa koşa okula gittim.Harçlık olarak yanımda 1 onluk vardı.Sakarlığımın okulda da tutmaması dileğiyle koştum koştum ve yine koştum...
Şu zindana benzeyen işkence krallığına vardım.Daha girişte bir sürü insan bana bakarak geçiyordu.Umursamamaya çalışsam bile nafile.İçlerindeki Dahyun denen kız bilerek ayağıma çelme çaktı.Babetlerim bir yana ben bir yana düştüm.Dahyun ve çetesinin katıla katıla güldüğünü duyabiliyordum.Geçenler bile telefonuyla resmimi çekiyordu.Dahyun'un arkadaşı Nancy telefonumu almıştı:
-Telefonu bile çok bebek tarzı!
-Ver onu bana!
Dahyun elini bana uzattı.Kaldırması için ben de uzattım.Elimi çıtlattı."AAA"diye bağırdım.Dahyun "Aptal ezik"diye bağırdı.Gücüm kalmamıştı.Nefesimi bıraktım ve gözümden bir yaş geldi.Ve iki,üç dört...
Sabah üstüme döktüğüm çaydan daha fazla akıyordu göz yaşlarım.Sesli ağlamaya başladım.Alay edenleri görmemek için gözümü kapatmıştım.Kim bilir...okulda hiç arkadaşım olacak mıydı..