The Quest of Freedom

Hoofdstuk 1

"Er was eens een beeldschoon meisje. Ze woonde, samen met haar moeder, verafgelegen in het bos. Dit was een betoverende plek. De dierengeluiden zorgde ervoor dat je je niet alleen voelde. Het geluid van de waterval bracht je tot rust. De bloemen verspreidden een heerlijke geur. Werkelijk alles was perfect.
Het meisje was heel gelukkig, maar dat veranderde toen ze 16 jaar werd. Ze kreeg het idee dat ze iets mistte in haar leven. Waren er anderen zoals zij en haar moeder? Deze gedachte maakte haar onzeker.
Het meisje wist niet dat er op een paar kilometer afstand een stad verborgen lag. De lichtstad. Ze wist ook niet dat zij de verloren prinses...''

'ALYSSA!'
Ik liet van schrik het boek op de grond vallen. Ik draaide me om op mijn matras en zag mijn moeder in de deuropening staan.
'Alyssa, ik heb je al een paar keer geprobeerd te roepen,' zei mijn moeder gefrustreerd. 'Ben je nou alweer dat sprookje aan het lezen?!' Ze raapte het boek op en keek er naar.
'Hier ben je toch veel te oud voor?'
'Dat is niet waar! Je bent nooit te oud voor sprookjes.' Boos griste ik het boek uit mijn moeder's handen en sloeg mijn armen er beschermend omheen. Mijn moeder zuchtte.
'Prima, maar denk je ook aan de échte wereld? Zoals langs de bakkerij gaan voordat het brood op is? Als ik weet dat we brood hebben, dan kan ik tenminste met een gerust hart naar mijn werk gaan. Dat is pas een sprookje.'
'Ja, mam.'
Ze gaf me een kus op mijn voorhoofd en weg was ze. Ik keek naar het boek in mijn handen. ''De verloren prinses.'' Het was een mooi sprookje over een meisje, die niet wist dat ze stiekem de prinses was van het land. Ondanks mijn twintig jarig bestaan, bleef ik het een prachtig boek vinden. Een beetje magie in de wereld kon toch geen kwaad? Want zeg nou zelf, ik woonde niet bepaald in een prachtige wereld.

Ons huis was klein maar praktisch. Wanneer je binnenkwam stapte je gelijk onze woonkamer in. Hier stond alleen een oude bank, een paar gammele stoelen en een klein tafeltje waarvan de poot het bijna begaf. Rechts achterin de woonkamer was de keuken. De keuken bestond uit een aantal kastjes en een haard met een ketel erboven. Links had je een opening die naar de badkamer wees en rechts was er een opening die naar onze slaapkamer ging.
Ja, van ons.
Van mijn moeder en mezelf.
De woorden badkamer en slaapkamer zijn er misschien te chique voor. Het waren eerder twee hokjes. Eén hokje met een emmer om onze behoeftes in te doen en een grote ton om in te baden. Water moesten we halen van de put op het grote plein. Het andere hokje had net genoeg plek voor twee matrassen.
Voilà, daar heb je dan een slaapkamer en een badkamer.

We waren niet de rijkste van Chalia, maar ook zeker niet de armste. Integendeel, wij zouden nog van geluk mogen spreken. Mijn moeder werkte bij een weeshuis, waarmee ze een redelijk zakcentje verdiende. Aangezien er geen geld was om een opleiding te volgen,werkte ik bij een groentekraampje. Ik verdiende niet veel, maar alle beetjes hielpen.
Er waren genoeg mensen in de stad die geen baan hadden. Geen baan betekende geen geld. Geen geld betekende geen onderdak. Geen onderdak betekende op straat eindigen of slavernij.

Zuchttend stond ik op van mijn bed en probeerde mijn donker bruine haar met mijn handen te fatsoeneren. Brood was op dit moment mijn missie. Een missie waar ik geen zin in had, maar die wel van belang bleef.
In de woonkamer had mijn moeder munten klaargelegd op het tafeltje. Natuurlijk moest er een muntje van de tafel rollen toen ik het geld wilde pakken. Ik bukte onder de tafel om het op te rapen.
'Weer lekker met geld aan het smijten, Alyssa?'
Ik schrok van de stem en stootte mijn hoofd tegen de tafel.
'Godv...' Ik beet op mijn lip om het scheldwoord binnen te houden. Met mijn hand op mijn hoofd draaide ik me om en zag Troy hoog boven me uittoren. Hij had een grote lach op zijn gezicht.
'Ha-ha super grappig, Troy.'

Troy was mijn beste vriend voor zolang ik me kon herinneren. Toen we klein waren, leken we wel broer en zus. We waren namelijk constant bij elkaar. Dan weer samen tikkertje spelen, wedstrijdjes doen, noem maar op. Naarmate we ouder werden, kwamen daar ook steeds meer discussies bij. Allebei zijn we te koppig om een fout toe te geven, dus een discussie kon lang duren. Mijn moeder werd er gek van. Nog steeds trouwens. Echter maakte dit onze vriendschap (hoe raar het ook klinkt)  sterker. Zo sterk dat we nog steeds de beste maatjes zijn.

Snel pakte ik het muntje en stond op. Hierbij lette ik wel goed op mijn hoofd.
'Aah, zijn we een beetje humeurig vandaag?' plaagde Troy.
'Misschien.'
'Zat je nou weer in dat hocus-pocus-sprookje te lezen?' Hij probeerde er een neutraal gezicht bij te trekken, maar dit mislukte. Hij lachtte me uit.
'Zat je mij en mama nou af te luisteren?' Ik deed alsof ik verontwaardigd was en gaf hem een lichte mep op zijn schouder. 'Maar de reden dat ik een beetje chagerijnig ben, is omdat ik nog brood moet halen.'
'Oh-oh, als de bakker dan nog maar wat heeft. Anders mogen we allemaal zonder eten naar bed,' zei Troy lachend. Ik lachtte met hem mee.
Eigenlijk zouden we hier geen grappen over moeten maken, maar wat moet je anders als je misschien weer geen eten hebt? De hele dag huilen? Eigenlijk had ik ook eerder moeten gaan, maar ik probeer de realiteit te onderdrukken met sprookjes. Misschien is dat de reden dat mijn moeder zo boos was dat ik weer zat te lezen en daarbij de tijd vergat.
'Plus..' ging Troy verder, 'je doet net of jij degene bent die geboeid is.'
Met een speels gebaar gaf hij een ruk aan de stalen ketting om zijn nek. Mijn lach stierf gelijk weg.
De stalen ketting was zo breed dat het bijna zijn hele nek bedekte. Aan de achterkant zat een halve cirkel, zodat je het ergens aan vast kon maken.

Troy mocht dan wel mijn beste vriend zijn, maar hij was ook onze slaaf.

●●●●●●●●●●●●●●●●●●●●●●●●●●●●●●

Bedankt voor het lezen van mijn eerste geschreven hoofdstuk op Wattpad! Ik waardeer het heel erg!

Ik zal er niet over liegen: ik was best zenuwachtig om dit te plaatsen. Eerste boek, eerste verhaal, eerste hoofdstuk wil je gelijk goed schrijven natuurlijk ;).

Ik ben heel benieuwd wat jullie ervan vonden. Heb je tips en/of tops voor mij? Laat het weten in een comment! Volg mij om op de hoogte te blijven van mijn verhalen, als je dat wilt natuurlijk ;).
Delen mag natuurlijk ook!

In het volgende hoofdstuk zal er meer uitgelegd worden over de samenleving in Chalia, slavernij en het leven van Troy.
Lezen jullie dan weer mee?

Lots of Love,
Fantasy_Wave