~Youngjae~
Jaebum'dan o harika isteğimi istediğimden beri 3 hafta geçmişti. Ama bırakın benim üstte olmamı, onun üstte olduğu normal yatak fasıllarımızdan birini bile gerçekleştirememiştik.
Ne zaman öpmeye kalkışsam beni durduruyor ve acele etmemem gerektiğini söylüyordu. Ne için acele etmemem gerektiğini de bilmiyordum ya orası ayrı.
Her sabah ben uyanmadan kalkıp gidiyor ve geç saatlere kadar gelmiyordu. Bir ara beni aldattığını düşünmedim değil. Ama eve geldiğinde gözlerime öyle sevecenlikle bakıyordu ki ben mi onu aldatıyorum diye kendimden şüphe ediyordum.
Şu an da oturmuş, Jaebum'u bekliyorum. Ben bu çocuğu beklediğim süre boyunca başka birini bulur, hatta ondan çocuk bile yapardım. Neden bu kadar bekletiliyorum bilmiyorum ama biraz daha inmezse gidip yeni koca arayacağım.
Sabah beni erken kaldırmış, bir sürprizi olduğunu ve hızlıca hazırlanmam gerektiğini söylemişti. Kahvaltı yapmaya bile zamanımız yokmuş. Ben de onu ciddiye alarak -salak kafam- yaklaşık beş dakika içerisinde hazırlanmıştım. Ve yaklaşık beş saattir (!) bekliyordum.
Kafamı belki de bininci kez merdivenlere yöneltip kısılan sesimle bağırdım.
-Bummiieeeee!!
Cevap bekledim, bekledim, bekledim. Ama geri dönüş olmadı. Tam ayağa kalkıp yeni koca arama fikrimi gerçekleştirmeye hazırlanıyordum ki, arkamdan gelen ses beni durdurdu.
-Neden sürekli bağırıp duruyorsun?
Bezmiş bir şekilde arkamı dönmemle tam dibimdeki Jaebum ile karşı karşıya geldim. Ama o.. O farklıydı.
Her zamanki spor görüntüsünden çıkmış, üzerine takım elbise giymişti. Evet bu gözlerimin bayram etmesine sebep olmuş olabilirdi ama ben yanında gayet günlük bir şekilde duruyordum.
Şort giymiştim lan!
Burnumun dibinde aldığı nefeslere aldırmadan -ki bu aşırı zordu- baştan ayağa süzdüm onu.
Düzgün taranmış saçları, özenerek yapıldığı belli olan makyajı ve üstünde gerçekten ona yakışan ve vücudunu saran bir takım elbise. Kimseye söylemeyin ama bu adamı bu fiziği yüzünden çok seviyorum.
-Neden süslendiniz acaba beyefendi?
Gözlerini devirip zaten yakınımda olmasına rağmen daha da yaklaştı.
Mümkünmüş gibi.
-Sana sürprizim olduğunu söylemiştim, asıl sen neden bu kadar sıradan giyindin?
Bu sefer ben gözlerimi devirdim ve ona daha çok yaklaştım.
-Bilmem hatırlıyor mu ama çok sevdiğim biri bana beş dakika içinde hazırlanmamı söylemişti. Nereden bilebilirdim onun üç saatte hazırlanacağını?
Dudaklarını yalayıp ellerimi tutmasıyla kalbim atış hızını inanılmaz bir seviyeye çıkardı. Evet bu adama aşıktım.
-Cidden çok mu seviyorsun?
Söylediğim onca şeyden sadece buna takılmış olmasına göz devirebilirdim. Ama o kadar masum sormuştu ki tüm çirkef davranışlarımı bir kenara atıp yavaşça "hmm"ladım.
-Ne kadar çok peki?
Kollarımı kocaman açıp "dünyalar kadar" dememek için zor tuttum kendimi. Yanında çocuklaşmayı seviyordum ama şu an sırası değildi.
-Küçük bir çocuğun yeni alınmış oyuncağını sevdiği kadar.
Sözlerimle gözlerini kapatıp genişçe gülümsedi. Ben de fırsattan istifade uzanıp gözünün üstündeki benlerini öptüm. O kadar değerlilerdi ki benim için. Sırf ona ait oldukları için bile bu iki küçük noktaya tapabilirdim.
