Hoe Ik Het Leven Zie

''Hoe ik het leven zie'',

door Youp Melsert (a.k.a. Lay)

Inhoudsopgave:

Introductie.................... P. 2

Hoofdstuk 1: De buschauffeur.................... P. 3

Hoofdstuk 2: Op school.................... P. 4

Hoofdstuk 3: Het levende poppetje.................... P. 7

Hoofdstuk 4: De telefoon van Francine.................... P. 8

Hoofdstuk 5: Aardappel met spinazie!.................... P. 10

Hoofdstuk 6: De winkelstraat.................... P. 13

Hoofdstuk 7: Onnodige hulp.................... P. 15

Hoofdstuk 8: Het gesprek met Katja.................... P. 17

Hoofdstuk 9: Mijn kindertijd weer tegemoet.................... P. 20

Hoofdstuk 10: De kermis!.................... P. 22

Hoofdstuk 11: De speeltuin!.................... P. 25

Hoofdstuk 12: Houten speelgoed.................... P. 28

Hoofdstuk 13: Bolletje met smeerkaas!.................... P. 31

Hoofdstuk 14: De kinderopvang.................... P. 33

Hoofdstuk 15: Oude bekenden!.................... P. 37

Hoofdstuk 16: Een schokkend ongeluk!.................... P. 41

Hoofdstuk 17: De geest van Francine.................... P. 45

Introductie

Stel je voor: je ontdekt dat je met de dag stééds jonger wordt. Wat zou je dan doen? Plezier maken? Naar de speelgoedwinkel gaan, om dat éne leuke spel te kopen dat je altijd al zo graag wilde hebben? Ik weet iets béters: Uitzoeken wie er nu IN GODSNAAM met de TIJD aan het klooien is!

– Dit is het langste verhaal dat ik óóit geschreven heb, het overtreft zelfs Een Schitterende Tijdreis 3: Yani's Hot Family Quest!. Het verhaal draagt de titel Hoe ik het leven zie, en dat is ook precíés het bijzondere eraan! Dit document gaat godzijdank een keer níét over een avontuur in een oude kerker, of een levensbeëindiging in een achtergelaten kampgebouw. Nee, ditmaal gaat het gewóón over mijzélf, als mens van vlees en bloed. Over mijn voogd Francine, en over het geheim achter een tijdmanipulatie, dat wij samen moeten ontrafelen. Iedere dag waarop ik wakker word, kom ik erachter dat ik weer een jaar jonger ben dan gisteren, en de datum op de telefoon van Francine en zelfs op de papieren kalender in haar keuken is niet te vertrouwen! Op de school waar ik zit hangt vaak een vage leerling rond, genaamd Robert. Ik vermoed al enige tijd dat híj méér weet over dit mysterie. Op wie ik echter wél kan vertrouwen, is mijn vriendinnetje en klasgenootje Katja, de rustige klassenjuffrouw Sasha, en het olijke kindje Xavir, dat ik in de speeltuin in het park ontmoet.

Francine en ik reizen de hele stad door, en komen terecht op bizarre, grappige en ietwat schimmige plekken. Ik heb maar weinig tijd om mij met het tijdprobleem bezig te houden, want Francine neemt mij ondanks haar zorgzaamheid overal mee naartoe. Allerlei dingen hangen met elkaar samen, en zo kom ik stukje bij beetje achter de schokkende waarheid. Alles lijkt goed te gaan, totdat Francine iets verschríkkelijks overkomt...

Hoofdstuk 1 – De buschauffeur

Ik word wakker in mijn bed, in een huis in een kleine stad (niet de werkelijkheid die ik hier beschrijf, hoor. Gewoon zo uit m'n duim gezogen). Ik kijk naar rechts, daar staat een kleine wekker, met een rode knop er bovenop. Eén minuut voor half acht. Moet ik vandaag naar school? Of is het nu weekend? Plots gaat het ding helemaal nuts: *PIEIEP! PIEIEP! PIEIEP!* Ik steek snel mijn arm uit en geef een mep op het rode knopje. Stilte. ''Lay?'' klinkt het van beneden. Dat is Francine, de jonge vrouw bij wie ik nu in huis woon. ''Lay? Opstaan! Je moet naar school! Ben je al wakker?'' Het klinkt meer uitnodigend dan opdragend. Dat vind ik fijn. Francine weet hoe ik in elkaar zit, hoe ze het beste met mij kan omgaan. Ik loop naar mijn kamerdeur en maak 'm open, anders kan Francine mij niet goed verstaan wanneer ik terugroep. ''Ik kom, Francine!'' reageer ik rustig, ''ogenblikje!'' Ik loop naar de badkamer en poets mijn tanden met een electrische tandenborstel die ik een paar dagen geleden nog gekocht heb. Dat gaat echt een stuk fijner dan dat oude, rode borsteltje dat ik tot dan toe gebruikt heb. Tandpasta met mintsmaak. Vind ik lekker. Ik haal de borstel uit mijn mond. Ik zet het ding op de oplader, want er knippert een rood lampje in de vorm van een batterijtje onderin het toestel. Wat water drinken om mijn tandpasta door te slikken (ik spuug het nooit uit, want dat blijft aan m'n lippen zitten en het loopt over mijn kin, dat vind ik onsmakelijk). Ik keer terug naar mijn kamer om me aan te kleden. Had ik nog maar wat tijd over, dan kon ik nog even een videospelletje spelen of onder de douche m'n lichaam schoonmaken. Ik doe als laatste twee gympen aan en loop dan naar beneden. Ik roep naar Francine dat ik eraan kom. Ik begeef mij naar de keuken, waar zij bij het aanrecht van hout een paar boterhammen staat te smeren. ''Pasta en komijnekaas'' zegt ze. Mmm, komijnekaas! Francine weet wat ik lekker vind! ''Mag ik er vast één hebben?'' vraag ik. ''Nou...'' antwoordt Francine, ''deze zijn voor op school. Maar als je wilt kan ik nog een boterham met smeerworst voor je maken'' Ik ben even verbaasd: ''Is de chocoladepasta op, dan?'' Francine knikt. ''Maar we kopen wel weer nieuwe'' zegt ze erachteraan. Ik kan Francine vertrouwen. Vorige week zijn we nog de stad in gegaan omdat we een cadeau'tje gingen kopen voor een neefje van Francine. Die jongen schijnt zeer geïnteresseerd te zijn in schietvliegtuigjes, en miniatuur-marineboten en dat soort van dingen. Ik ben daar over 't algemeen niet zo'n fan van. Ik houd niet van gewelddadigheid. Daar word ik treurig van, en ook een beetje angstig, om eerlijk te zijn. ''Welke dag is het vandaag, Francine?'' vraag ik. ''Vrijdag, jongen'' antwoordt ze vriendelijk, ''nog één dagje'' Ik heb net een paar happen van mijn boterham met smeerworst genomen als de deurbel gaat. ''Ah, daar zul je hem hebben, Lay'' kondigt Francine aan. Ik weet wie ze bedoelt. De taxichauffeur. Ik neem nog snel een hap van mijn boterham, scheur er de helft vanaf, leg de andere helft op mijn kleurige ontbijtbordje en ren naar de hal. Francine doet de deur al open, en ze geeft mij m'n tas. Rood-geel-groen, met in het zwart een leeuw erop, met een koningskroontje op zijn hoofd. Het doet mij nog het meest denken aan de tekenfilm ''The Lion King''. Ik denk dat dát ook de reden is dat ik hem kocht, een jaar of... twee, drie geleden? ''Veel plezier op school, Lay!'' zegt Francine. Ik kijk in de deuropening. Net stond daar nog een brede man in een zwart pak, maar die zie ik nu teruglopen naar de kleine, witte Connexxion die daar bij de bosjes geparkeerd staat. Ik hol achter de man aan naar de bus toe.