Dit is geen boek.
Dit is een gedachten/dromen boek.
Ik zet hier mijn gedachten in,
of dingen die ik droom 's nachts.
Het kan zijn dat er Engelse woorden in voorkomen,
ligt er aan wat dramatischer klinkt.
Have fun reading
Deze afbeelding leeft onze inhoudsrichtlijnen niet na. Verwijder de afbeelding of upload een andere om verder te gaan met publiceren.
Het is nu 4maand en 15dagen geleden sinds je bent weggegaan. Iedereen zegt dat dit beter voor je is. Dat geloof ik ook wel. Maar voor mij is het het klootste wat er in m'n leven gebeurd is. En je weet zelf. Ik heb geen makkelijke jeugd gehad door mom. Omdat ze m'n broer wel wilde als kind maar ze wilde geen tweede kind. Waardoor ze mij verwaarloosde, maar gelukkig kon ik altijd bij jou terecht. Met elk probleem wat ik had hoe groot of klein ook. Ik was altijd bij. Als je weer een wasdroger of een wasmachine uit elkaar moest halen. Of als je bezig was met de fietsen te repareren. Ik wou je altijd graag helpen. Zodat ik bij jou kon zijn. Na die jaren ben ik me meer gaan aflsuiten omdat m'n problemen te groot werden voor mij. Toen gingen jij en mom ook nog uit elkaar, waardoor ik me begon te snijden. Zodat ik de pijn ergens anders op kon focussen.
We hebben onze neigingen wel gehad maar we kwamen er altijd weer bovenop. Ik heb zoveel van je geleerd ook al zat je in een rolstoel met handen waar je niks meer mee kon, door de bot ontsteking van een paar jaar terug. En doordat je nog een keer van de trap gevallen bent. Maar het ergste er nog van is dat je nadat je van de trap gevallen bent een maand op revalidatie bent gegaan in weidesteyn ALS DAT NIET WAS GEBEURT WAS JE NU NOG BIJ ME. Want de revalidatie daar was geen revalidatie je kreeg geen therapy om beter te kunnen worden. Je werd op je kamer gezet en je redde je maar voor de dag.
Ik heb geleerd hoe ik moet koken. Hoe ik de was moest doen. Alles heb ik van je geleerd. Zodat ik mezelf kon redden als dat nodig zou zijn. Ik hoopte alleen niet dat dat zo snel zou zijn. je bent nu vanaf 15 february 2019 weg. En er is nog geen dag voorbij gegaan waarbij ik je niet heb gemist. Of dat je als gedachten nog even langs komt.
Je wist dat er iets mis met me was, maar je wist niet wat het was. Ik weet zelf ook dat er mis met me is maar nu je er niet meer bent wil ik ook niet meer weten wat er mis is met me. De ruzies tussen m'n broer en mij koos je altijd mijn kant omdat je wist dat ik het nog steeds moeilijk had met de scheiding tussen jou en mom.
Ik spreek m'n broer nu niet meer. Hij woont nu ergens anders en ik woon nu ook ergens anders. Tot nu gaat het nog steeds hetzelfde. Ik snij nog steeds en druk m'n gevoelens nog steeds naar binnen. Als ik over mijn gevoelens ga praten, ga ik er verder over nadenken zodat ik me sadder ga voelen. Daarom houd ik mijn gevoelens bij me.
Dad. Ik mis je en daar gaat niks aan veranderen. Ik heb het veel te weinig gezegd. Bedankt voor alles wat je voor me hebt gedaan. Als ik jou niet had. Zat ik hier nu waarschijnlijk niet meer.
