1. Bölüm

96 0 0
                                    

çizilmiş resimlerine bakıyordum.
Duvarın birinde saçları aklaşmış bir adam tebessümle başını eğmiş küçük bir çoçuğa bakıyordu, çoçuk adamın kocaman elini sıkıca tutmuş uçurtmayı gösteriyordu.
Tam o an, mutlu bir çoçuğun nasıl olması gerektiğini düşünürken, babamın bana bakışını hatırladım.
Ben daha ufacık çoçukken karşımda onu görünce heyecanlanır, hemen kollarına atlardım. Bir süre yüzümüzü.. burnumuzu.. anlımızı.. birbirine sürtüp o inanılmaz kokularımızı kendimize bulaştırırdık. Sonra beni gıdıklar, oramı, buramı mıncıklarken gülme krizine girerdim. Ağlamak üzereyken gıdıklamayı bırakır, ağlama benim iyi yürekli oğlum!.. bir tanem!.. kahramanım derdi. Babamın kahramanı olmak beni teselli eder, gülerdim.

Bu bir hayal olsun...

Şu an gözlerim acıyor. Mutluluğu eksik kalan şiir gibi çok gerilerde bırakmışım. Soğuk bir rüzgar boş bir hayal gibi olan çocukluğumdan, ne uçurtmam kaldı !! Ne de bir sıcaklık !!

Yaklaşık yirmibeş yıl önceydi.. O'nu minibüste görmüş tanımamazlıktan gelmiştim. O da beni görmemiş, birkaç durak sonra inip, işine gitmişti. Önceleri neden konuşmadığımı pek kafama takmamıştım. Ama şimdi takıyorum ve çok öfkeli olduğumu anlıyorum. Öfkemi ayrıntılı analiz edemediğimden de nedenini öğrenememişim. Aslında düşününce, hayatımın büyük bir kısmında bu türden duyguları kendi başıma, kendimle yaşamışım ama o da öylesine. Öylesine yaptığımız işlerin bize bir faydası yok. Şimdi ben sebebini bulmak için, öfkemi evimin en sevdiğim köşesindeki koltuğa mı davet etmeliyim ? başını okşayıp hadi anlat açılırsın mı demeliyim?

Hayır, bu şekilde tabiiki değil. O'na gerekli saygıyı göstererek, özenerek, içine bir tutam sevgi koyarak, karşıma alıp deşmeliyim. Ciğerini sökmeliyim.

Bu da bir rüya olsun....

Rüya görmektense hayal etmeyi tercih ederim.

Öfkem şu kapıdan çıkıp, gitmiştir. Gitmemiş ise bu bir rüya, gitmiş ise bu bir hayaldir ve hayaller öfkeli çoçuğun mutluluğudur, inanın.
Çünkü hayaller güzel olur...

Kalabalık akıp gidiyor
Sözleştiğimiz gibi
Vaktinde gelmişim
Elimi uzatıyorum
Ama sen önümden geçiyorsun
Beni güldürüyorsun.
Bak ama ağlayacağım!!
Sonra öfkeleneceğim!!
Ve sonra eksik bir şiir yazacağım
beni sıkı tutman için kocaman ellerine

Bu da gerçek olsun
---------------------------//----------------

Yayımlanan bölümlerin sonuna geldiniz.

⏰ Son güncelleme: Dec 17, 2014 ⏰

Yeni bölümlerden haberdar olmak için bu hikayeyi Kütüphanenize ekleyin!

KüçükHikayelerin yaşadığı yer. Şimdi keşfedin