PARAMPARÇA

1. Bölüm

Arkadaşlar beni zaten tanıyorsunuz. Bu 2. Hikayem. Adı Paramparç. İnşallah beğenirsiniz. Beğenirseniz beğenmeyi ve yorum butonunu cokturmeyi untmayin. Öpüldünüz canlar ❤

Annem oleli daha 2 ay olmuştu. O zamana kadar kimseyle gorusmemistim. Babam ise kendi derdindeydi.  Ben ise ona ayrı eve çıkmak istediğimi söyleyince hiç bir şey dememiş sadece" bir ev arkadaşı bulan iyi olur" demişti. Bense o günlerimi odama kapanacak ve ağlayarak geçiriyordum. En iyi arkadaşım Fatih yanimda idi her zamanki gibi:
- üzülme Ulaş, vardır bunda da bir hayır...
- Fatih, benimle aynı eve çıkar misin?
- Üzgünüm Ulaş. Hasta bir anam var. Ona bakmak zorundayım. Ama sana birini buluruz merak etme.
Ben:
- Saol Fatih, sen de olmasan...
1 gün sonra
Saatimin bağırti gibi çıkan sesiyle uyandım. Sahi annem niye uyandirmamis idi beni? Annem... yok Gözyaşlarımı tutacaktım. Hemen üstüme bir şeyler geçirip çantamı hazırladım. Kahvaltı etmeyecektim. Aynı bir kaç gün olduğu gibi.
Dalgın dalgın yürüyordum. Annemi niye almıştı Allah? Babaannem onu odullendirdigini söylüyordu. En iyi yer eşi ve oğlunun yani değil miydi?
O sırada bir kıza çarptım.

Kız:
- Afedersiniz Afedersiniz!!
Bir yandan da eşyalarını topluyordu. Ben ise kıza büyülü bir şekilde bakıyordum. Sonra sirkelendim ve kıza yardım etmeye koyuldum. 
Kız :
- çok teşekkür ederim dalmisim.
Ben ise bu kızdan ayrılmak bile istemiyordum:
- bir şey değil ama ozrunuzu bir şartla kabul ederim.
Kız Sasirmisti:
- Buyrun nedir?
- daha dersin başlamasına var. Kafeterya da oturup biraz sohbet etsek olur mu?
kız :
- sanırım bir şey sizi uzmus?
Birden ağlamaya başladım. Nasıl oldu bilmiyorum ama bu kız benim duygularımı çok iyi anlıyordu. Kız hemen bir mendil uzatıp verdi. Ben bu Mendili ömrüm boyunca saklardim artık .
Kafeterya da
Kız:
- buyrun bana derdinizi açabilirsiniz?
- annemi 2 ay önce kaybettik.
- ahh basınız sağolsun. Mekanı cennet olsun.
- dostlar sağolsun. Peki sizden bir şey daha istiyebilur miyim?
- tabii ki !
- sanırım aynı yaştayiz ve ben sizi bizi konuşacak kadar yaslandigimizi sanmıyorum.
Kız birden kahkaha attı. Ama nasıl güzel gülüyordu. 32 disi birden parlıyordu. İnci gibi.
Kiz:
- peki. Ben bir şey sorabilir miyim?
- tabii.
Baya meraklanmistim. Çünkü çok zeki bir kıza benziyordu ve ben file veremezdim.
- hiç tanımadığım birinin masasına oturuyorum. Bu çok saçma.
Bakakalmistim. Yani ne demek istiyordu.
- yani adını lutfeder misin?
- Ulaş, benim adım Ulaş.
- benim de Didem.
El sıkıştık. Eli elime değince bir urperdim. Sonra zili sesini duyduk.
Ben:
- hangi Sınıftasin?
- 11- A. Ya sen?
- ben de ...

Bakalım beğenecek misiniz? Eger beğenirseniz beğenmeyi ve yorum atmayı unutmayın . Öpüldünüz canlar ❤ 💚