Yağmur damlaları cama ahenk içinde çarpıyordu.Bu ses huzur vermek yerine beni kasvete sürüklüyordu.
Elimdeki kalemi daha sıkı kavradım.
Yazmayı seviyordum kimseye anlatamadıklarımı bu şekilde yazıya döküyordum.Çünkü etrafımdakiler fazlasıyla kuru kalabalıktı.
Defterin kapağını kapattım ve ayağa kalktım.Gözüm aynadaki yansımama takılmıştı.Her şeyden kaçmıştım evet ama kendimden kurtulmak pek mümkün değildi.
Geçmişim keşke sadece rafa kaldırılan bir kitaptan ibaret olsaydı, eminim ki onu en arkaya bir daha hiç açmamak üzere kapatırdım.Ne yazık ki öyle değildi ben kapatmaya çalıştıkça gün yüzüne çıkıyordu.
İşte burada benim hikâyem başlıyor.
Karanlık dünyamın kapılarını aralıyorum merak etme artık yalnız değilim,değiliz.
Dünyama hoş geldin...
Bu benim ilk kitabım ufak tefek hatalar olabilir.Eğer okuduysanız şimdiden teşekkürler.
Diğer bölümlerde görüşmek üzere.
