Yalnızlık paylaşılmaz paylaşılsaydı yalnızlık olmazdı.
Sus be yüreğim, bende biliyorum özlediğimi; susta bilmesin özlendiğini.
Oysa ne çok ağladım ben tek damla yaş dökmeden.
Gelmeyecek bir gideni, olmayacak bir nedeni beklediniz mi?
Çok ayrılık içtim ben kalbim güzel hani.
Ben ölseydim, o belki ağlardı. Ama o ağlasaydı; ben ölürdüm.
Tek kişilik miydi ki bu şehir, sen gidince bomboş kaldı.
Beni bundan böyle beklese beklese hüzün bekler çağırsa çağırsa hüzün.
Sen bana bakma ben senin baktığın yerde olurum.
Sakladığın kendini böldün iki yarıma; iki kez yaralandın bir yarım yara için.
Mutlu edemeyeceksen meşgul de etmeyeceksin.
Bir sevgiyi anlamak, bir yaşam harcamaktır. Harcayacaksın!
Sende gördüğümü görecekler diye ödüm kopuyor.
Gelmen bir iyiliktir diyecektim. Kapıyı hep başkaları açtı.
İki seçeneğin var; ya kal, ya gitme!
Kendi bahçesinde dal olamayanın biri, girmiş bahçeme ağaçlık taslıyor.
Sil ağzının kenarını, yine gülüşünden cennet akıyor…
Benim sevdam ulu çam gibidir. Ne güzde yaprak döker, nede kışta boyun büker.
Yalnızlık paylaşılmaz, paylaşılsa yalnızlık olmaz.
Artık benim mutluluk denen bir kavramım olmayacak. Daha mutsuz olmamak için.
Benim en sevdiğim söz, senden duyduğum bendir.
Bir insan treni kaçırırsa başka bir tren gelir onu alır. Bir ulus treni kaçırırsa başka bir ulus gelir onu alır.
Dün yağmur yağacaktı, gün döndü, yarın yağdı, bugün dindi. Ağlayacaktı. Kim anlayacaktı.
“Geleceğim bekle” dedi. Ben beklemedim. O da gelmedi. Ölüm gibi bir şeydi. Ama kimse ölmedi.
Dost gerçekleri. Düşman işine geleni… Deli ağzına geleni… Aşık içinden geçeni söylermiş.
Benimle ömür geçer mi ki dedim. Senle geçirmeye ömür yeter mi? Dedi. İşte bu bana bir ömür yetti.
İnsansız adalet olmaz… Adaletsiz insan olur mu? Olur, olmaz olur mu? Ama olmaz olsun.
Adının üstüne anılar koyma sen mezar değilsin. Anılar adının ardından gelsin sen duvar değilsin…
