قٌٻل آنْ آلُٺقٌيَڪ لُمْ آڪنْ آعٌلُمْ مْآڏآ يَعٌنْيَ آنْ آنْظًر طُوُيَلُآ لُآځڊهِمْ وُآٻٺڛمْ ٻڛعٌآڊةّ هِڪڏآ ڊوُنْ ڛٻٻ ، فُٻعٌض آلُآشُځآصً ځلُقٌهِمْ آلُلُهِ هِڊنْهِ ڛلُآمْ فُيَ هِڏآ آلُعٌآلُمْ آلُٻآئڛ آلُلُعٌيَنْ ، ڪ عٌيَنْيَڪ وُآٻٺڛآمْٺڪ مْٽلُآ..
قٌٻلُ مْڄيَئڪ ڪآنْ آلُﭸﺰنْ ٻقٌلُٻيَ يَغٍرقٌنْيَ ، ﭸٺى ڄئٺيَ آنْٺيَ ، آنْقٌڏٺيَنْيَ مْنْ آلُغٍرقٌ وُغٍرقٌٺ ٻعٌيَنْيَڪيَ..
آصًٻﭸٺ آﭸٻ آلُغٍرقٌ،لُمْ آعٌڊ آرغٍٻ ٻآلُنْڄآةّ آٻڊآ..قٌٻلُ مْڄيَئڪ ڪنْٺ وُﭸيَڊآ ، مْﭸآطُ ٻآلُمْئآٺ ﭸوُلُيَ ، وُمْآﺰلُٺ آشُعٌر ڊآځلُيَ آنْيَ وُﭸيَڊ ،
قٌٻلُ مْڄيَئڪ ڪنْٺ ﭸﺰيَنْآ ، مْڪڛوُرآ..
وُمْﭸآطُ ٻآلُڪٽيَرآ مْنْ آلُآلُمْ مْنْ ﭸوُلُيَ ،ڪنْٺ آمْر ٻآلُځيَٻآٺ وُﭸڊيَ ،
آوُآڄهِ آلُآيَآمْ ٻﭸﺰنْهِآ وُقٌڛوُٺهِآ وُﭸڊيَ ،
ڪنْٺ وُځڊيَ مْنْ يَڪٺرٽ ،
وُﭸڊيَ مْنْ يَوُآڄهِ ،
وُﭸڊيَ مْنْ يَٺألُمْ وُيَعٌنْى ،
ڊوُنْ آنْ يَشُعٌر ٻيَ مْنْ ﭸوُلُيَ....
أنت تقرأ
مذكرات مريض نفسي
Poetryلم يكن يومًا مجرد كتاب كان: حلمًا شغفا طموحًا كان كل ما لم استطع البوح به.. كان افضل من البشر.