When your Love fades away

SOPHIE'S POV

(nickname po ni Sophiya yung "Sophie" :))

"Polar Bear! Happy 3rd anniversarrryyy!" Sabi ko agad sa kanya nung nakita ko sya. Hinug ko din sya ng mahigpit. Grabe namiss ko tong lalaking to. :"D

"....."

Iniintay ko sya magrespond sa sinabi ko pero wala. Pati yakap ko hindi nya sinasagot ng yakap..

Umalis ako sa pagkakayakap ko sa kanya,

"..Uyy may problema ba? :(" sabi ko sa kanya habang nakatitig ako sa mga mata nya.. Hindi sya sumasagot..

"..Justin..? :((" nananatili lang akong nakatitig sa kanya.. Yung mata niya pilit niyang inaalis sa mga titig ko. Hindi sya mapakali. Nagsisimula na akong kabahan...

........

"...Sophie, let's end this.." para akong nabingi sa sinabi nya. Totoo ba to? Nako baka mali lang ako ng rinig. Bigla na lang bumagsak yung tubig sa mata ko. Hindi cguro namali lang ako ng rinig.. Ngumiti ako ng pilit.

"..A-ano s-sabi mo? :')" sabi ko sa kanya. Pilit akong ngumiti.

"..I said, LET'S END THIS SOPHIE. I am so tired of loving you. Everyday lagi akong naghihintay sayo. Minsan, hindi ka pa sumusulpot sa usapan na oras. Lagi kang busy. Parang wala kang boyfriend. Para akong tanga na laging sunod nang sunod sayo. Hindi mo ako alalay SOPHIYA!"

yaan ang mga huling salita na dumurog sa puso ko. Pagkatapos niyang sabihin ang mga salitang yun, umalis na sya. Iniwan niya akong luhaan. Hindi na ako nakapagsalita pa dahil wala na ring boses na lumalabas sa bibig ko..

This day should be our 3rd anniversary.. Pero bakit nagkaganito? Saktong-sakto pa tlaga.. Btw, birthday ko ngayon. Sinagot ko kasi sya nung saktong birthday ko. Nung birthday ko lang kasi ako pinayagan na magboyfriend. That day cnagot ko agad sya.

Wow! Worst gift ever.. :'( Tumakbo ako hanggang sa makarating ako sa park.. gusto ko lang mapag-isa.. Iyak lang ako nang iyak doon.. Gusto kong ilabas lahat ng mga hinanakit.. Para at least mabawasan yung sakit..

"S-Sophie, panyo oh.." pagtingin ko sa harap ko, nakita ko ang bestfriend ni Justin, si Jhake Darren F. Santos.

.......

"..A-alam mo bang mangyayare to?" seryoso kong tingin sa kanya.

Tinignan nya lang ako nung una, pero nagsalita rin sya.

"Oo sophie alam ko. Pero--" pinutol ko agad yung sasabihin nya.

"..B-BAKIT HINDI MO SINABI AGAD SAKIN NA MAY PROBLEMA SYA SAKIN? BAKIT HINDI MO SYA PINIGILAN?! BAKIT HINDI MO SINABI SA KANYANG INTINDIHIN AKO?! Jhake naman ee.. Kaibigan ba talaga kita?!" Sabi ko sa kanya habang pinapalo sya sa dibdib at balikat niya. Hindi ko na napigilan ang sarili ko.. Pagkatapos nun iniwan ko na sya. Pinigilan niya ako nung una pero hinayaan niya rin ako.

Ilang araw akong nagkulong sa kwarto.. Nag-alala na sakin sila Mama sa pinagkikikilos ko.. Ni hindi na rin ako kumakain. Pero kahit ganoon, hindi ko pinabayaan studies ko. Btw, ako ang president ng Student Council. Hindi ko kayang bitawan to dahil isa to sa mga pangarap ko.

After a few months, narealize ko na hindi pwedeng ganto ako lagi. Ang daming nag-advice sakin. Narealize ko na kahit wala si Justin, makakaya kong mabuhay. Narealize ko rin na kahit wala siya, marami paring nagmamahal at nagmamalasakit sakin. And that's what I thank for the most..