Bunny and Angry | Taekook ✓

¤30'¤

Jungkook~

"Jungkook iki saattir mimiklerin konuşuyor sen konuşmuyorsun. Hani sesini duysaydım keşke."

Karşımda duran Kim Afet Şerefsiz Taehyung'a baktım ve göz devirdim.

"Kişiliğini sorguluyordum."

"Ya ne varmış kişiliğimde?"

"İşte var mı yok mu onu sorguluyorum."

Surat astı.

Açıkçası suratı asıkken bile harika gözüküyordu.

Ona böyle cümleler kurmak istemezdim ama birkaç haftadır beni şaşırtmaktan başka bir şey yapmıyordu ve bu iyi bir şaşırtma değildi. Ona olan güvenim kırılmıştı. Aylarca sapık diye konuştuğum kişinin o çıkması ne kadar normaldi ki?

Bi de Kim Taehyung mu daha iyi ben mi diye sorup durmuş ve kendisiyle kendisini kıyaslamıştı.

Şizofren manyak.

"Burayı beğenmedin mi?"

"Beğenmemek değil de ne gerek vardı buraya gelmeye? Seul'de de lunapark vardı ama sen helikopterinle beni bu kapanmış lunaparka getirdin ve açtırdın. Göz mü boyuyorsun anlamadım ki. Tamam zengin bir ailen var tamam."

Taehyung bana alınmış gibi baktı. Ama gerçekten alınmış mıydı yoksa numara mı yapıyordu bilmiyordum. Çünkü ciddi kalma konusunda karakterini gizleme konusunda bir uzmandı. Anlayamıyordum.

İşte bu duruma düştüğüm için ona kızgındım.

Hayır helikopter sürmek nedir zaten ağzım açık izledim. Grinin Elli Tonunda falan da değiliz.

Ay aman sonumuz benzemesin.

Bi de manyak psikopat bir şey çıkıyormuş, beni bağlayıp cezalandırıyormuş.

Ama ben korkarıım.

"Buraya gelme nedenimiz sana gösteriş yapmaya çalışmam falan değil Jungkook. Sana hiçbir zaman gösteriş yapmam. Burası benim için özel bir yer normal bir lunapark değil. Ve benim için özel olan yerin ikimizin yeri olmasını istedim. Burada seninle baş başa olmak istedim. Randevumuzu en iyi şekilde değerlendirmek istedim. Ama anlaşılan o ki yanlış bir karar vermişim. Üzgünüm sana böyle düşündürdüğüm için."

Üzgün gözlerine bakarken derin bir iç çektim. Bunu yapmayı istemiyordum.

Ama bana kendini açıklaması da gerekiyordu. Yanlış anlaşılmaya açık malzemeler vermemesi gerekiyordu.

"Ve unutmadan bunların hiçbirini babam denen o adamın parasıyla yapmadım."

"Tamam Taehyung üzgünüm."

Derin gözlerle gözlerime baktı bir süre. Sonra konuştu.

"Ne düşünüyorsun Jungkook?"

"Bilmiyorum Taehyung inan bana ne düşündüğümü bilmiyorum."

"O zaman biraz daha aç. Birlikte düşünelim. Kafa karışıklığında sana yardımcı olayım."

Ona mimiksiz bir şekilde baktım. Sonra konuştum.

"Beni nasıl buldun Taehyung? Ve bana nasıl mesaj attın? Daha da önemlisi öylesine mi mesaj attın? Lütfen doğruları söyle."

"Tamam Jungkook her şeyi anlatmaya baştan başlayayım. Doğru bir şekilde. Bana güvenmekte zorluk çektiğinin farkındayım senden bir sürü şey sakladım. Ama artık saklamayacağım, saklamamı gerektirecek bir durum yok."