Isn't it lovely? • Herschrijven

Proloog

In de herschreven versie zullen er verschillen zijn dan met de eerdere. 

16/4
(15.38)

'DE POSTBODE!!' Snel rende Daan naar de deur, trok die open, pakte de post uit de handen van de postbode en sloeg de deur weer in zijn gezicht. Die arme man. 'MAAAAAAN!! DE POST IS ER!!' Schreeuwde hij door het huis, wachtend op een reactie van zijn tweelingzus.

(flashback 2 weken geleden)
2/4

(14.26)

'Succes met je wedstrijd hé broertje, niet aan de scouts denken want jij kan dit.' Maan drukte snel een kus op zijn voorhoofd en gaf hem een knuffel, glimlachend keek ze hoe hij bij zijn andere teamgenoten ging staan. Zenuwachtig stond haar moeder naast Maan de klappertanden, die was speciaal voor deze wedstrijd en de bijbehorende scouts samen met haar man en tevens de vader van de tweeling (Marcel) teruggevlogen uit Rome.

'Mam,' Maan pakte de trillende handen van haar moeder vast. 'Het gaat Daantje echt wel lukken hoor.' Stelde ze haar moeder gerust en zwaaide nog een keertje naar Daan die nu al bijna het veld op moest. 'Hem vast wel, maar die teamgenoten vertrouw ik voor geen meter.' Siste ze en probeerde ook nog een blik van Daan te vangen, wie nu het veld op liep.

'Ik hoop dat hij het gewoon leuk heeft, of 'ie nou gescout wordt of niet.' Was Jaap (hun opa) van mening. 'Eens.' Bevestigde Marcel daarna. Maan hoorde het allang niet meer, ze keek in spanning naar het muntje wat getost werd.

Het muntje viel op kop, wat betekende dat het andere team bal uit had. Met spanning keek Maan hoe het team uitnam en Daan al snel de bal onderschepte, dit gaat nog een leuke wedstrijd worden.

(15.35)

Toen het eindsignaal klonk kon Maan eindelijk gerust ademhalen, het team van Daan had met 4-5 gewonnen dankzij een hattrick van Daan. Toen de wedstrijd zo'n 20 minuten bezig was kwam Noa (de neef van Maan en Daan) ook nog even kijken, bewonderend keek hij hoe Daan alle 3 van zijn goaltjes maakte en nog een assist gaf die uiteindelijk op de paal belandde.

En niet alleen omdat er scouts stonden had de druk hoog gestaan, dit was de wedstrijd tegen de nummer 1 waar ze maar 2 punten op achterstonden.

De teamleden vlogen elkaar blij in de armen en even later rende Daan al naar zijn familie. Natuurlijk als eerste naar Maan, wie hij dan ook gelijk een knuffel gaf. Trots gaf Maan hem een kus op zijn wang, naast haar hoorde ze Noa zeggen; 'Die mag sowieso door naar de selectietraining, mark my words.'

En zo gezegd zo gebeurd, Daan werd gescout en mocht meedoen aan een selectie training, hij zou dan in de Ajax O18 terechtkomen mocht hij het halen. De training ging best goed, maar Daan had niet alles eruit gehaald wat hij eruit kon halen daarom lag de spanning ook deze keer zeer hoog.

~

"heden"
16/4

(15.38)

'Fijn voor je!!' Riep Maan verveeld terug, vergetend wat er dan in de post zou zitten. Ze hoorde Daan de trap op rennen en vlak daarna was haar deur open, 'Je bent vergeten wat er vandaag in de post zou zitten hé?' Vroeg hij met een grote lach op zijn gezicht. Niet-begrijpend keek Maan hem aan, 'Nope?' Zei ze aarzelend. Lachend gooide Daan de envelop op haar schoot, 'Ik durf hem niet open te maken.' Gaf hij toe.

Maan pakte de envelop van haar schoot, 'Ooohja...' Zei ze lachend en scheurde zachtjes de envelop open, 'Moet ik het voorlezen?' Vroeg ze. 'Uhuh.' Zei Daan nerveus en keek haar bang aan. 'Oké,' Voorzichtig haalde Maan de brief uit de envelop. 'Ben je ready?' Vroeg ze terwijl ze de brief voorzichtig openvouwde. Snel knikte Daan ja, 'Doe het snel alsjeblieft, ik houd het niet meer.'

Maan haar gezicht betrok, bang keek Daan haar aan. 'Ik ben niet toegelaten hé?' Vroeg hij met trillende stem, bang keek hij Maan aan. 'Lees zelf maar.' Zei Maan met serieuze stem. Snel vlogen de ogen van Daan over de brief, 'Ik ben wel toegelaten!' Zei hij verontwaardigd en sprong blij op van zijn stoel. 'Ik ben gewoon toegelaten!!' Riep hij blij. 'Ik ga gewoon bij Ajax voetballen!!' Blij sprong hij door de slaapkamer van Maan.

'We moeten het mam en pap vertellen!' Zei hij blij en griste zijn telefoon uit de rugtas die naast het bureau van Maan stond. 'Wat denk jij,' Twijfelend keek hij haar aan. 'Uit eten, of samen koken?' Vroeg hij en opende de gezinsgroepsapp op zijn telefoon. 'Samen koken.' Antwoorde Maan vastbesloten en keek haar tweelingbroer glimlachend aan.

Daan:
Pa, ma vanavond eten bij mij en Maan, wij koken
Ik heb iets leuks te vertellen namelijk...

Marcel:
Klinkt goed, wat eten we?

Maan:
Verassing!!

Annemiek:
Hoe laat?

Daan:
Rond een uur of vijf, zes?

Mama:
Helemaal goed, tot dan

Papa:
Ik hoop dat we iets lekkers eten

'We moeten zo naar de supermarkt dan, wat gaan we eten?' Vroeg Maan en pakte haar telefoon. 'Die vegetarische pasta doen?' Stelde Daan voor en zocht intussen het recept op. Maan stak haar duim op, 'Wat moeten we nog halen dan?' Vroeg ze en schreef al wat dingen op waarvan ze zeker wist dat ze die niet meer hadden.

~

(16.47)

'App pap en mam maar dat ze zo kunnen komen.' Zei Maan en zette het gasfornuis zachtjes aan. Daan stak zijn duim op en appte hun ouders dat ze die kant op konden komen. Maan zette de pasta aan de kook en deed wat spinazie in de wokpan. 'We doen ook courgette toch?' Vroeg ze twijfelend met de koelkast open. 'Laten we maar doen, ook paprika toch?' Vroeg hij nog voor de zekerheid. 'Uhuh.' Maan knikte ja en pakte de groentes uit de koelkast. 'Wil jij snijden?Dan doe ik de spinazie en pasta.' Stelde Maan voor. Weer stak Daan zijn duim op en begon met het snijden van de groentes.

Toen ongeveer 20 minuutjes later hun ouders bij hun thuis waren stond het eten net op tafel. En opende Maan glimlachend de deur voor haar ouders, 'Het eten is echt net klaar, ga maar snel zitten.' Glimlachte Maan en liep naar de keuken om glazen te pakken. 'Wat willen jullie drinken?' Riep Maan vanuit de keuken. 'Water!' Riepen haar ouders in koor terug. Maan stak haar duim op en even later zette ze twee glazen water voor Marcel en Annemiek op tafel.

Toen iedereen zat werd er eetsmakelijk gewenst en genoten van het eten.

'Maar wat was dat leuke nieuws van jou nou Daan?' Vroeg Annemiek vrolijk. 'Ehh ja, over dat...' Begon Daan twijfelend. 'Ik heb wat voor jullie...' Vertelde hij langzaam en stond op om de brief te pakken.

Langzaam pakte hij de envelop van het koffietafeltje en liep weer naar de eettafel. Hij gooide de envelop op tafel en plofte teleurgesteld kijkend weer op zijn stoel. 'Toch niet zulk goed nieuws?' Vroeg zijn vader twijfelend na een blik op de envelop.

'Ik dacht als ik zeg slecht nieuws komen jullie misschien niet...' Zei hij zachtjes. Met een blik vol medelijden keek zijn moeder hem aan, voorzichtig stond ze op en liep naar hem toe. Zachtjes legde ze haar armen om hem heen, 'Manneke toch...' Fluisterde ze en gaf een kus in zijn haren. 'Ze weten niet wat ze mislopen.' Was zijn vader van mening.

'Willen jullie toch de brief even lezen?' Vroeg Daan zachtjes en maakte zich los van zijn moeder. 'Sure.' Zei Marcel twijfelend en pakte de envelop van tafel, langzaam haalde hij die uit de envelop. 'Hardop voorlezen graag.' 

~~~~~~
1296 woorden.
I hope y'all enjoyed !! Leave a comment if you want xoxo