Isn't it lovely? • Herschrijven

HSTK. 6

5/5
(14.20)

'Hey schat!,' begon haar moeder het gesprek. 'Hallo moeders!,' groette Maan. 'Hoe gaat het?,' vroeg haar moeder. 'Ja prima, met jou en papa?,' stelde ze de wedervraag. 'Ook prima! Maar ik belde eventjes omdat ik wat dingen heb opgevangen,' begon haar moeder. 'Hmh...,' mompelde Maan wantrouwend. 'Daan heeft mij verteld dat jij een afspraakje gehad hebt met iemand laatst...,' Maan hoorde aan haar dat ze aan het grijnzen was.

'Dat is correcte informatie.' zei Maan kortaf. 'Oooh Maan wat leuk!!,' riep haar moeder enthousiast door de telefoon. 'Heel leuk,' vond Maan, ze zei het alleen wel met een ietwat sarcastische ondertoon. 'En zijn jullie al...?' vroeg ze twijfelend. 'Al wat?,' vroeg Maan lachend. 'Al vriendje en vriendinnetje!,' verduidelijkte haar moeder.

'We hebben een afspraakje gehad!,' zei Maan verontwaardigd. 'Dus?,' vroeg haar moeder lachend.

'Dus?! Dus dat is helemaal niet normaal!,' riep Maan verontwaardigd. 'Bij mij en je vader wel, liefde op het eerste gezicht,' vertelde haar moeder dromerig. 'Iew! Ik ga ophangen,' verkondigde Maan. 'Oké, doei liefie!,' groette haar moeder. 'Ja, joejoe!,'

Net toen ze haar telefoon weggelegd had ging de bel, glimlachend deed ze open, niet realiserend dat ze nog een opgeschuimde melksnor had. Lachend keek Matthijs haar aan. 'Wat is er?,' Vroeg Maan beschaamd. 'Je hebt wat op je gezicht,' vertelde hij grijnzend. 'Kan je het weghalen?,' vroeg ze glimlachend.

'Tuurlijk,' antwoordde Matthijs. Langzaam ging zijn duim over haar bovenlip en veegde het voorzichtig weg. 'There you go!,' glimlachte hij en veegde het af aan zijn broek. 'Thanks!,' bedankte Maan hem. 'Ik pak even mijn tasje en dan kunnen we gaan,' vertelde Maan en liep daarna naar boven.

'Is goed...' mompelde Matthijs nog voordat Maan de deur achter zich sloot, wat maakte dat Maan glimlachend naar boven liep. Snel pakte ze haar tasje, deed nog mascara op en spoot nog wat bodymist op zichzelf en rond in haar kamer.

Ze zuchtte diep en keek nog een laatste keer in de spiegel, was ze echt niks vergeten? Voor de laatste keer checkte ze of ze alles in haar tasje had; oplader, airpods, minideo, scrunchie, geld en pasjes. 'Ehm...' mompelde ze en keek rond in haar kamer. Toen ze tot de conclusie kwam dat ze alles had rende ze weer naar beneden.

'Heb je alles?' vroeg Matthijs glimlachend en bewoog al langzaam naar de deur. 'Ehh...' snel checkte ze nog een laatste keer haar tasje. 'Ik heb alles,' antwoordde ze uiteindelijk en pakte haar jasje van de kapstok.

'Let's go!,' zei Matthijs en hield de deur open voor Maan, 'Mijn fiets staat gewoon voor het complex,' vertelde hij en sloot de deur achter hem en Maan. 'Oké,' Maan drukte het knopje van de lift in en wachtte geduldig totdat de lift er was.

Toen de lift op de eerste verdieping gearriveerd was (waar Maan woonde) stapte ze gelijk met Matthijs in en drukte op het knopje naar begane grond. Na zo'n tien seconden waren ze alweer beneden en liepen het appartementencomplex uit.

'Daar staat mijn fiets,' wees Matthijs aan en pakte de hand van Maan. Snel staken ze over met een grote glimlach stapte Matthijs op zijn fiets en toen na een beetje gestruggel Maan achterop zat reed hij met een behoorlijk tempo het terrein af, glimlachend legde Maan haar handen om hem heen.

Toen ze eenmaal door hartje Amsterdam fietsten legde Maan haar hoofd voorzichtig tegen de rug van Matthijs aan. Glimlachend fietste Matthijs verder, toen ze tien minuutjes later bij Matthijs waren, stapte Maan af en wachtte tot Matthijs zijn fiets in het schuurtje gezet had.

'Naar binnen dan maar?' vroeg Matthijs nadat hij het schuurtje achter zich had gesloten. 'Jahoor, ik loop wel achter jou aan,' vertelde Maan en liep zenuwachtig achter Matthijs aan. Snel keek ze voor hem langs de keuken in, daar zag ze twee mensen zitten waarvan ze dacht dat het zijn ouders waren.