Kafeini bırakalı yaklaşık iki hafta oldu. Paniklemelerim azaldı fakat hala o menapoz dönemine giren kadınlar için olan salak ilacı almadan (bazen alırkende) gerilme ve stres çekilmeleri yaşıyorum. Sporuma devam edebiliyorum, ilk 2 gün bütün vücudum stresten çekilmişti ve yorgundum. Normal otururken bile bir taraflarım esnemeye zorlanırcasına çekik ve biraz acı içindeydim fakat şimdi çaresiz duyumlar dışında pek bir alarm vermiyor vücudum. Daha fazla biryere içimi susmadan dökmezsem artık şeffaflaşarak bu yaşamı terketmem an meselesi olucaktı.
4 senedir dansla ilgileniyorum daha çok freestyle fakat bu seneye kadar kareografi düzenimde vardı. Fakat bu sene freestyle uzun süreli kardiyolar halinde ve spor olarakta kardiyo çalışarak kendimi adam ettim. Ayaklarım hiç olmadığı gibi istediğim an istediğim şekilde zıplayabilen bir rave müzik dansçısı olduğumu söyleyebilirim. Fakat şu an her sene olduğu gibi hayat benden tamamen uzak ve iğrenç devam ediyor. Yarım yıldır hormonlarım ilaç almadan regl olamıyor ve dopamin hormonum bu yarım yıl içerisinde bir tık bile oynamadı (mutluluğa neden olan diğer hormonlar ya da onlara başka adlarda verildiğini biliyorum). Anladığınız durum biraz vahim. Ama beslenmediğim yada uyumadığımdan değil, tamamen stresten bu hormonlarım çalışmıyor. Saat 9 da uyuyan 17-18 yaşında bi kişi daha bulursanız haber verin!¡
Gittiğim lisede son 1 yıl boyunca adam gibi ders işlenen bir gün olmadı. Ve ben bu sene dışında hiç ders çalışarak çaba göstererek sınava girmedim. İq um herşeyi pas geçmeme ve ucu ucuna sınıfı geçmeme yetiyordu fakat bu sene özeldi. İğrenç bir özellik tabi bu. Sınav senesi. Hey. Heeey.
Neyse uzatmaya gerek olmadan sınavım berbat ötesi geçti, ev ve aile hayatı ilişkileri kendimi bildim bileli tam bir tımarhane demek doğru olur, arkadaşlık ilişkilerine bakarsak... aslında bakarsanız birkaç kişi dışında bir arada olduğum ve gösterdiğim şeyler ve iyi niyetim için suratıma bakıp gülümseyen ve kendi kalçası için yaşayan, kısacası manevi(kompleksli yaratık olma durumu) veya maddi(açıkça paran varsa yanında olurum sen merak etme) çıkarları için bir arada olan garip şeyler(insanlar) gibi arkadaşlık farkındalıkları edindiğim birsürü arkadaşlık diyemiyeceğim şey oldu. İnsanlar o kadar aptallarki. Gözlerinin her hareketinin her açık verişlerini her ...pu luklarını en ufak ayrıntısına kadar farkettiğimi anlamıyorlar ve ben bu iğrenç şartlar içerisinde dünyanın en iyi aktristi haline geldiğimi söylemek, kısacası arkadaşlık edinme veya arkadaşlık tarzı şeylerden biraz fazla uzağım. Ben daha çok benle alakalıyım. Ve yorgunluğumdan normal sevdiğim bazı tek tük insanları dahi düşünmüyorum denebilir. Direk düşünmüyorum. Ve stresim tabiki bunu daha da arttırıyor. Kafa yapım düzelsede karnımın içindeki sıkışan stres veya o olmadı tümüyle enerji düşüklüğü bunun kat ve kat artmasını sağlıyor. Bazı geçiş evreleri tamamlanması, kafamdaki soru işaretinin, tamam şimdi artık şunları yaparak huzurlu ve kendine adaletli olursun demesi olduğu için. Sınavımın sonucuna ve ardından istediğim bölümün gerektirdiği yetenek sınavları bağırsaklarımın veya kan moleküllerimin birbirlerine headbang yaparak kafa tokuşturmalarını dolayısıyla kaygılanmama sebep oluyorlar.
Artık bunu kusup günlük hayatımdan birşeyler yazmaya falan başlamazsam psikolojik olarak ve mantıken sonucu ne olacağı belli olmayan şeylerin beynimde çarpıtmaktan başka birşeye sebep olamayacağım. Ve düşünüyorumki buraya eğer birşeyler yazarsam bana iyi hissettirip yazdığım planları adeta beynin dondurulması gibi kalan ve hayvan gibi hızlı geçen vaktin boşa gitmemesi için küçük bir adım olabilir. Ve enerji sağlayabilir belki küçük çaplı çünkü çalışmam gerekenlere enerji bulamıyorum son zamanlarda. Bunun yerine sağlığımı aynı düzeyde tutmaya çabalayabilecek enerjiyi ancak buluyorum. Hem bedensel hemde ruhsal. Aireten topunun amk.yayım.
