The Love With A Pain (Possessive) (They Meet In 1888)

prologue

Nakaupo ako sa buhangin habang nakatanaw sa mga pamilyang masayang nagtatampisaw sa malamig na tubig.

Mama, Papa namimis ko na kayo

Patay na ang mga magulang ko dahil sa isang aksidente. Nabangga ang sinasakyan nilang bus nang papunta sila sa lola ko.

Sila nalang dalawa ang meron ako sa buhay ko dahil galit sa akin ang mga kamag anak ko. Pero pati sila ay wala narin saakin.

Kaya naman simula ng mamatay sila natuto nakong mamuhay mag isa.18 yrs old nako ngaun at 4th year high school. Nagpa-parttime job rin ako tuwing gabi.

Bakit ba kasi ang malas malas ko sa buhay ehh

Hindi ko alam pero yun ang napapansin ko felling ko ang malas ko sa buhay.

Una,ayaw saakin ng mga kamag-anak ko sa hindi ko maintindihang dahilan.

Pangalawa,nung namatay ang mga magulang ko.

Pangatlo,nung bumagsak ako nung grade 8.dahil nung time nayun nagluluksa pako sa pagkamatay ng magulang ko

Pang-apat,sa mga utang ko.marami narin kasi akong utang dahil syempre kapos sa pera.

Tapos ung tuition fee kopa ngaun. Hayys

At syempre Last but not least ang...    BOYFRIEND  

Yess boyfriend wala pa ko ni isang naging boyfriend. Ewan ko ba marami namang nagsasabi na maganda ako pero ni isa wala pa ko nagiging boyfriend.siguro dahil narin sa busy ako sa buhay kaya wala akong time.

"T-t-tul-ong!!"

Napalingon ako sa harap ko at nakita ko ang batang sumisigaw na animong humihingi ng tulong.

"T-t-tul-long!"sigaw ng batang nalulunod.

Teka....nalulunod?

Dali dali akong tumakbo papunta sa dagat upang sagipin ang bata. Langoy lang ako ng langoy hanggang sa makapunta nako don pero pag ahon ko nakita ko ang bata na malayo na saakin kasama ang tatay niya ata yon na nasa  pampang.

Babalik nasana ako sa pampang ngunot biglang nanakit ang paa ko.

"Fuck! namumulikat pa yata ako!"

Dahil sa sakit ng paa ko bigla nalang akong nalunod.hindi nako makalangoy at may naiinom narin akong tubig.

"T-tul-long!! T-tul-long!!" Malakas na sigaw ko ngunit wala paring nakakarinig.

Hindi ko na kaya
Siguro ito narin yung paraan para hindi nako mahirapan pa.

Hinayaan ko nalang yung sarili ko na lumubog sa ilalim ng tubig. Tanggap ko na kung mamatay na ako ngayun total wala naman na akong dahilan para mabuhay pa eii.

Isasara kona sana ang mga mata ko ngunit Sa hindi maintindihang dahilan bigla ay parang may bumalik na salitang alaala sa akin.

Kasabay ng salitang iyon ang paninikip ng puso ko na animoy punong-puno ng hinanakit.

Para bang boses ng lalaki na nasasaktan

Salitang hindi ko alam kung bakit ay parang gusto kong umiyak.

At salitang iba man ang lengwahe ngunit hindi ko alam kung bakit naintindihan ko. Ang salitang

"Lo siento"(sorry)