Forget Me Not ||S E B A E K ||

Forget Me Not {1}

ေကာင္းကင္သည္ ေလၿင္ိမ္၍မိုးတိမ္ကင္းစင္ေနသည္။ သို႔ေသာ္... မိုးမရြာခဲ့သည္ဟုမဆိုလိုၿပီ။ လြန္ခဲ့ေသာ မိႏွစ္ပိုင္းကမွ အေၾကာင္းၾကားစာမပါဘဲ သည္းႀကီးမည္းႀကီးရြာခ်ခဲ့ေသာ ထိုမိုးေကာင္းကင္က ယခုမုန္လာဥလုပ္ကာမသိျခင္ေထာင္ေထာင္ေနျခင္းျဖစ္သည္။ သို႔တိုင္ ... မိုးေကာင္းကင္ႀကီး တိမ္လႊာကင္းရွင္းေနျခင္းသည္လည္း Baekhyun အတြက္ အေထာက္အပံ့ေကာင္းမဟုတ္။ တိမ္ကင္းကင္း/တိမ္႐ွဳပ္ရွဳပ္ Baekhyun ကေတာ့... စိတ္႐ွဳပ္ၿမဲ ေခါင္းအူဆဲျဖစ္မွာမို႔ပင္။

အသံုးမက်ေတာ့ေသာ ... ေရွ႕မွသီခ်င္းစာရြက္ကို Baekhyun လုံးေခ်ကာ အလိုမရွ္ိေသာပိုးမႊားသဖြယ္ ခပ္ေဝးေဝးသို႔ပစ္လိုက္သည္။ ထို႔ေနာက္ ... မူလတန္းထဲမွစၿပ္ိီးလက္တြဲေဖာ္ျဖစ္ခဲ့သည့္ ပါဝါရာဂဏန္းေက်ာ္မ်က္မွန္ကို ကိုင္းမွကိုင္ကာခြ်တ္လိုက္၍ မိမိေခါင္းကိုပါမ်က္မွန္ႏွင့္အတူ စားပြဲေပၚတစ္ပါတည္း ေမွာက္ခ်လိုက္ေလသည္။

" အခ်္ိန္ကုန္တာပဲအဖတ္တင္တယ္ ... စိတ္ပ်က္စရာပဲ ..."

စုတ္တစ္ခ်က္သပ္ကာ စားပြဲေထာင့္ကနာရီကိုၾကည့္လိုက္ေတာ့ ... လက္တံတိုက ကိုးဂဏန္းကိုၫႊန္ျပေနေလၿပ္ိီ။ ပံုမွန္မိမိအလုပ္သြားရမည့္အခ်္ိန္ေရာက္ခါန္ိီးၿပီမို႔ ... ကားေသာ့ႏွင့္ဖုန္းကိုယူကာ အိမ္တံခါးပိတ္လို႔ထြက္လာခဲ့သည္။

ခ်မ္းကိုက္ေအာင္ေအးသည့္ ကိုရီးယားေဆာင္းသည္ Baekhyun အႀကိဳက္ရာသီေတာ့မဟုတ္ေပ။ ေဆာင္းရာသီတစ္ေလွ်ာက္လံုး အေႏြးထည္သံုးထည္ေလာက္ ကိုယ္ေပၚတင္ထားရသည္က သိပ္ေတာ့အဆင္မေျပလွဘူးမလား ....

" Hello .. Baekhyunnie ! ေရာက္ၿပီလား .. ခနေနာ္... ငါ ဒီ Customer ၿပီးတာနဲ႔ထြက္လာမယ္"

" ျမန္ျမန္လုပ္ "

ယခုေန,ေနသည့္တ္ိုက္ခန္းကိုအတူစပ္ငွားထားေသာ အခန္းေဖာ္၏ဆိုင္ေရွ႕၌ကားရပ္ကာ စီးကရက္တစ္လိပ္ထုတ္ေသာက္ျဖစ္သည္။ Baekhyun သည္ စီးကရက္က္ိုႀကိဳက္လြန္း၍ေသာက္ေနျခင္းေတာ့မဟုတ္။ ဒီအတ္ိုင္း ... လိုအပ္လို႔။ လိုအပ္တယ္ထင္ရလို႔ေသာက္ေနယံုပင္။ သို႔တ္ိုင္ ... စီးကရက္သာ ႏွစ္လိပ္ေက်ာ္လို႔ သံုးလိပ္ေျမာက္ပင္ မီးေသေတာ့မည္။ အႏွိီအခန္းေဖာ္ပုဂၢိဳလ္ကေတာ့ ယခုထိ ဆိုင္ျပင္ပသို႔ထြက္မလာေသးေပ။ စိတ္မရွည္ေတာ့ေသာ Baekhyun ၏လက္ေခ်ာင္းတို႔သည္ ... ထိုသူ၏နံပါတ္ကို ခပ္သြက္သြက္ႏွိပ္ၿပီးျဖစ္ေန၏။