Her zamanki gibi öğle arasında kızlarla kantindeki masaya çökmüştük.Jisoo unnim ağzıma bir şeyler sıkıştırmaya çalışıyordu.Tabi ki yine masayı donatmıştı. Bir günde kaç öğün yediğini kendisi bile bilmiyordu.Sadece kendisi yemeyip benimde ağzıma ne bulursa tıkıştırıyordu.Homurdanmaya başladı"Ya lisaaaya!Beni uğraştırmayı bırak kendin ye!"dedi hemen atlayıp"Ya canım istemiyo unni bırak beni!"Jennie de "Jisoo rahat bırak artık ona laf anlatamıyoruz.Bizi dinlemiyo.En sonunda bir yerde bayılıp kalıcak o zaman görücem ben onu"dedi Jennie unniden her zaman korkmuştum ama onlara anlatamazdım. Neden yemek yemediğimi onlara anlatirsam endişelenecek başımdan ayrılmayacaklardı.
Neredeyse bir aydır böyleydim.Ne yersem yiyeğim
en sevdiğim yemek bile olsa kusuyor başım dönüyordu.Anneme bile daha söylememiştim.Umrumda değildi.Beni hastahaneye götürüp bir sürü ilaç içirecekti.Hiç uğraşamazdım.
"Ya benim lisamla uğraşmayın.Kızı bi salın ya"dedi Rosé benı kendine çekip sarılırken.Ona elimle kalp yapıp iyice sarıldım."Rosé farkındaysan kız gözümüzün önünde erimeye başladı.Yüzüne bir baksana hayalet gibi koridorlarda yürüyo."dedi Jennie unni.Aslında haklıydı hiç bir şey demeyip somurttum.Jisoo unni "Seni tanımasam kilo vermeye falan çalıştığını sanıcam"dedi."Tabi ki öyle bir amacım yok sadece canım istemiyo.Anlayın artık"diyip masadan kalkıp gittim.Gerçekten sinirlenmiştim.Bu kaçıncı tartışmamızdı.Arkamdan Rosé'nin bağırışını aldırış etmeden kantinden çıktım.
Müzik sınıfına doğru gitmeye başladım.Piyano çalmayı derslerden dolayı uzun zamandır bırakmıştım.Piyano her zaman beni sakinleştirirdi.Bütün sinirimi alırdı.
İlk önce dolabıma uğradım o sırada gözüme 2 gün önce belli olan yarışma sonuçlarına takıldı.
Okulda kızlarla popülerlik.Özellikle ben.Matematik dehasıydım ve en önemlisi okul başkanıyım.Okulumuz ülkede ki en sosyete okullardan birisiydi.Buraya alınabilmeniz için sadece derslerinizin başarılı olup olmasına bakılmaz paranız varsa girerdiniz.Okul sadece derslere değil sanatada ağırlık veriyordu.Dans,müzik,resim...
Her alanın kendi içinde bir yarışı vardı.Alanın en iyisi ayda bir kez seçilirdi.Hocalarda bu yarışmayı benimseyip öğrenciler aradındaki mücadele duygusunu geliştirdiğini düşünüp ailelerimize zırvalayıp duruyorlardı.Anlıyacağınız üzere kızlarla kendi alanlarimizda her zaman birincisiydik.Bu yüzden okulda hep bir auramız oldu ve biz bundan hep faydalandık.İstediğimizi yaptırdık.
Bazı hocaların bile bizden çekindiğini düşünüyorum.
Tekrar sonuçlara bakıp,sinirlenip dolabın kapağını çarptım.İçimden küfrettim.Kapak o kadar çok ses çıkartmıştıki herkes bana bakmaya başladı.Birden bağırdım"Dönün önüze!!" Herkes neyle uğraşıyorsa ona devam etmeye başladı.Evet ilk defa ikinci olmuştum aynı şekilde kızlarda düşüşler yaşamışlardı.O yüzden hepimiz gergindik.Alanlar şöyleydi:
Matematik
Müzik
Dans
Resim
Tiyatro
Aşçılık
Her alanda kişisel yarışırdık.Jisoo aşçılık ve tiyatro,Rosé müzik,Jennie ise resimde yarışırdı.Bense matematik ve dans.Bu güne kadar yarışlarda hiç kasmamıştık.Heyecan kırıntısı bile yoktu.Ama artık iş ciddileşmişti.
Sinirle matematik listesinin yanına gittim ve en üsteki isme baktım.Baktıkça sinirlerimin gerildiğini hissediyordum.
Daha fazla dayanamayıp bir listeyi tutduğum gibi duvardan alıp yırttım.Arkamdaki şaşkın gözlere aldırmayıp yürümeye devam ettim ve fısıldadım.
"Çok sevinme Jeon Jungkook.Çünkü bir daha asla birinci olamayacaksın."
Heyyy!Umarım beğenirsiniz hep böyle bir şey yazmak istemişimdir.Yorumlarınızı bekliyorum.Belki sonraki bölümlere sınır koyabilirim.Görüşürüz...
ŞİMDİ OKUDUĞUN
Love Numbers
Fanfiction"Çok sevinme Jeon Jungkook. Çünkü bir daha asla birinci olamayacaksın."
