*Κεφάλαιο 2ο*

50 4 0
                                    

Ένιωθε ξαφνικά τέτοια υποτίμηση από τους δύο άντρες.

Η εύκολη λύση ήταν τελικά, «πληρώθηκε» για να τον βγάλει από την δύσκολη θέση και το «πλήρωσε».

Μπήκε στο πρώτο ταξί που βρήκε χωρίς να ξέρει προορισμό.

Παρόλα αυτά είπε στον ταξιτζή την διεύθυνσή της και διπλώθηκε στη θέση πίσω από τον συνοδηγό, καρφώνοντας το βλέμμα της έξω στο κενό, χαζεύοντας τις σταγόνες της βροχής που είχαν αρχίσει να πυκνώνουν.

Όταν ανέβηκε σπίτι της, ένιωσε μία δυσφορία, ξαφνικά το σπιτάκι της που τόσο αγαπούσε ένιωθε να την πνίγει εκείνη τη στιγμή.

Έβγαλε το παλτό της και αδιαφορώντας για την βροχή άνοιξε τα παντζούρια και βρέθηκε στο μικρό της μπαλκόνι.

Μικρό αλλά θαυματουργό.

Στο μπαλκόνι, αγνοούσε την μπόρα που είχε ξεσπάσει και την έκανε μούσκεμα, εκείνη μπορούσε να αναπνέει και πάλι ελεύθερα.

Η βροχή ήταν σαν κάθαρση για εκείνη.

Έκλαψε πικρά εκείνη τη νύχτα.

Όχι μόνο γιατί ένιωθε τόσο τιποτένια αλλά & γιατί αυτό το μοναδικό φιλί που είχαν ανταλλάξει της είχε ξυπνήσει αισθήματα που δεν ήξερε ούτε η ίδια ότι υπάρχουν.

Τρόμαξε.

Ποιος είναι τόσο δυνατός που σαν ορθώνεται μπροστά του ο αληθινός έρωτας, δεν λυγίζει, δεν φοβάται;

Σαν δράκος έτοιμος να κάψει και να καεί οποιονδήποτε μπει στο δρόμο του.

***********************************************************************

Καλοδεχούμενες όλες οι κριτικές θετικές ή μη, αρκεί να εκφράζονται κόσμια.

Αναμένω τα σχόλια σας.

Καλή συνέχεια

Φιλιά στα μούτρα

Christi

* Choose your path *Where stories live. Discover now