Capturing His Heart

Kabanata 4

Di ako makapaniwalang may nagawa akong masama sa story na ito hahaha. Enjoy!

Maxene Mae Salongga

Hayst! I'm still thinking what I should do to be calm. Di ako mapakali. I don't know why but I want to be alone and I just realized that I should have a plan, a plan that will surely be my success.

I just found myself here at the garden, alone.

Sinadya kong paunahin umuwi si Lisa dahil hindi ako makakapag isip ng maigi at alam kong tatalakan niya rin ako.

Ewan ko ba dun, gusto lagi akong binubungangaan. Hinahayaan ko na lang dahil alam ko kung bakit niya ginagawa yun. Atsaka nag papasalamat rin akong dumating siya sa buhay ko at naging kaibigan ko. I'm so lucky that I have a best friend like her.

I'm still thinking on how to make it up, you don't get me?

Nag iisip ako ng paraan para makabawi, gusto kong bumawi. Gagawa ako ng paraan para sa susunod naming pag kikita alam ko na ang gagawin ko.

While thinking, I heard some footsteps and with that, tumaas ang balahibo ko.

I just shrugged but I'm disturbed.

"Hi" nabigla ako ng may nag salita.

Unti unti kong tinaas ang aking ulo upang maaninag ang mukha ng nag salita.

When I saw who is it, my eyes widened, my heart beats fast and for a second I became a statue.

Hindi ako maka galaw sa pwesto na kinalalagyan ko. Tila ba tumigil ang mundo at ang alam ko lang ay kaharap ko ang lalaking pinapangarap ko.

Dahan dahan akong tumayo at tinitigan ang kanyang mata.

Ang ganda ng mata niya, tila ba parang may sinabi ito at napaka lalim. Gusto ko siyang hawakan para malaman kung totoo bang nasa harap ko siya.

Habang nag tititigan biglang sumilay ang maganda niyang ngiti. Hindi ko alam pero nung ngumiti siya ay napangiti rin ako.

"Ikaw yung nabangga ko right?"aniya.

Hindi ako naka sagot pero unti unti akong tumango. Walang lumalabas sa akong bibig at hindi ko alam kung bakit gusto ko lang ay titigan siya mag damag, siguro dahil hindi siya nakakasawa.

Ito na naman ang aking puso, grabe kung tumibok. I can't do this anymore! Gusto ng paa kong umalis pero ayaw ng katawan, puso at isip ko.

"Are you alright? Bakot parang lutang ka kanina pa?" tanong niya.

Ghad! Nakakahiya! So para sa kanya, lutang ako? OMG! I can't, I really can't.

"Uhm, I'm sorry. Sige alis nako" I was about to walk away but suddenly I felt something when he touched my hand.

Pinigilan niya ako. Hindi ko alam kung ano ang dapat kong maramdaman. Ewan ko pero gusto
ko yung ginawa niya.

Paano ba ito? Nababanas na yung utak ko sa totoo lang.

"Bakit parang iniiwasan mo ako?" may halong lungkot nang itanong niya iyon.

"Huh? Hindi." diretso kong sabi habang umiiling pa.

"Hindi. Uhm ano kasi, paano ko ba sasabihin?" mahina kong sabi.

"If you want to tell something, spill it." Aniya.

"Sigurado ka?" aniko.

Tumango lang siya and with that I know to myself that this is the right time. I'll make sure that after this day magiging kumpleto na ako.

I don't want to ruin this chance again, never.

"For how many years, I've become your fan. I think more than a fan!" Panimula ko.

"Simula palang na makilala kita, lubos na kitang hinangaan. Hindi ko alam pero isang araw nakita ko nalang yung sarili ko na pinapanood ka mapa TV o cellphone man, Finollow kita sa mga social media accounts mo, araw araw na kitang iniistalk, laging ikaw yung iniisip ko, bumibili ako ng mga bagay na may mukha mo, pumunta na ako sa mga concerts mo at mga guestings mo, halos inuubos ko na yung allowance ko makabili lang ng merchandise mo pero alam mo, ang saya saya ko kasi nakilala kita kahit alam kong hindi mo ako kilala. Pinagtuunan ko ng pansin at binuhos yung oras ko sayo kahit hindi mo alam. I just want to see you even though you don't know that I even exist."mahaba kong paliwanag at unti unting tumulo yung luha ko kasi pakiramdam ko masasagot na yung taong ko na "Bakit kailangan mag mahal ng taong hindi tayo kayang mahalin at hindi tayo kilala?"

"Hindi naman kita iniiwasan eh. Kasi kahit ako hindi ko alam kung bakit ganito ako, hindi ko alam kung bakit parang may sarili buhay yung paa ko at bigla nalang tatakbo palayo kapag nakikita kita. I swear, sobra yung pag sisisi ko nung pinakawalan kita nung nabangga mo ako, kasi akala ko last na yun pero hindi pala, kasi nandito ka sa harap ko at sobrang saya ko kasi this time, I know na hindi ko nasayang yung chance. But I know that I'm just your fan and will just be your fangirl. "ngumiti ako ng mapait at tumalikod.

Gusto ko ng umalis, alam kong pag kakataon ko na yun but, atleast nasabi ko yung gusto kong sabihin sa kanya.

As I walk away, someone pull me by my hand and grabbed my waist.

Nabigla ako ng bigla akong nakaramdam ng mainit na nakalapat sa aking labi.

My eyes widened when I realized that someone is kissing me and it's him.

This is my first kiss and Damn, I don't know how to kiss back. I don't even have any idea about kissing. You heard me right? This is my first kiss.

I still can't move my body, parang nawalan ako ng lakas at hinayaan ko lang na halikan niya ako.

I don't know but I want it. I love the way he kiss me. I want the sensation between our lips and I don't want to stop.

Now, I'm kissing him back.

Shete! I can't take this anymore.

I want more.

"Sht." he cursed between our kisses.

"I-i ca-can't br-breath." hingal Kong sabi.

Agad kong naramdaman ang pag tigil niya at humiwalay sa akin.

Tinitigan niya ako.

"I'm sorry. I just can't take it. Your lips, it's seducing me." paliwanag niya at halata sa mukha niya na nag aalala siya.

Bahagya akong napangiti.

"Sir Alex!" may narinig akong sumigaw at bigla nalang may dumating na lalaki't halatang hinihingal.

"Jerome?" biglang sabi ni Alex.

"Sir, kanina pa po namin kayo hinahanap. Kailangan napo natin umalis. May guesting pa po kayo." ani nung Jerome.

Tumingin sa akin si Alex at at nagiwas naman ako ng tingin sa kanya.

"Mag kikita pa tayo." aniya at biglang umalis.

Nangyari ba talaga ito?