Aynı gökyüzünün altında, aynı yıldızlara baktılar ve ay o kadar güzel parlıyordu ki sanki ruhlarını esir almıştı. Aynı geceden seslendiler birbirlerine. Bunlardan ikisininde bilmemesi ne kadar korkunç.
Miran, Reyyan'ı ilk gördüğünde aşk kendini esir almıştı. Tenin beyazlığı ve parıltısından "ay tenli kadın" diyordu ona, tabii bundan Reyyan'ın haberi yoktu. Ne zaman gece çökse ay doğsa aklına gelirdi. Onu geceye benzetirdi. Gece gibi gözleri ve saçlarından dolayı. Onu öyle çok seviyordu ki alıp içine koymak istiyordu. Aynı üniversitede ama farklı bölümlerde okuyorlardı.
Reyyan önceden yaşadıklarından dolayı, aşka inanmıyordu. Sevgi, özlem ona göre her şey yalandı. Miran'ı gördüğünde bu zamana kadar kurulan bütün teorisi yok oldu. Heves deyip içinden geçirse de onun için nefes olacaktı.
"Gecedeki bütün yıldızları sana armağan ediyorum sevgilim, ay ise bana kalsın çünkü sensiz yaşayamam..."
ŞİMDİ OKUDUĞUN
Ay Tenli Kadın-Hercai
Fanfiction"Ay Işığında Doğan Bir Aşk..." Senin derinlerinde bir yerde buldum Sımsıkı sarılacak, karışacak köklerimiz Görmek, beraber olmak seninle Çok güzel belki ama, Düşlemek bambaşka... Tenin almış beyazlığını aydan Saçlarının rengi geceden Bundan gec...
