...“günaydın patron.”
chanyeol gördüğünden emin olmasa da duyduğu sesin bir kadına ait olduğunu kolaylıkla anlayabilirdi. ağrıyan başını tutarak doğruldu, gördüğünün rüya olmamasını diledi. açık kahve saçları, ışıldayan gözleri ve minik vücuduyla; insanüstü güzelliğe sahipti. ne olduğunu kavrayamamıştı, düşüncelerini karşısındaki kadının sözleri kesti:
–günaydın patron, ben...umm. bana isim verin efendim!
–sen kimsin?
–ben sizin yarattığınız yapay zekâ robotuyum! adım henüz yok siz vermelisiniz.chanyeol'un yarattığı bir yapay zekâsı vardı ama onun vücudu yoktu. nasıl yaptığını hatırlamıyordu, sadece, bayıldığını hatırlıyordu. şaşkındı:
–wendy... adın wendy!
–mükemmel seçim efendim! wendy sizi seviyor.sevildiğini duymak-her ne kadar robottan da olsa-chanyeol'un hoşuna gitti:
–sen nasıl varoldun? chanyeol'un bu sözleri wendy'yi güldürdü.
–siz yarattınız efendim, tek bildiğim bu ama zihninizi okuyarak size hatırlatabilirim.
–ne? h-hiç gerek yok, şimdi düşündüm de hatırladım.içinden "ben bu kadar ileri gidebildim mi gerçekten?" diye geçirdi. daha önce milyonlarca üstün teknoloji ürünü yaratmıştı ama bu çok farklı bir boyuttu, düşünebilen bir teknoloji yaratmıştı.
–bay park,
birazdan bayılacaksınız.
-ne saçmalıyo...devam edecek...
ŞİMDİ OKUDUĞUN
ultron | wenyeol
Fanfictionince, yumuşak hissettiren bir ses onu uyandırdı: -günaydın patron.