Αδερφός! η κάτι παραπάνω;

Κεφάλαιο 1°

"Μαμά. Χτυπάει το τηλέφωνο"

"Σήκωσε το ρε Λίνα. Δεν μπορώ είμαι έξω"

Σηκώνομαι βαριεστημένα από το κρεβάτι και πηγαίνω κάτω να πάρω το τηλέφωνο.

"Παρακαλώ"

"Ναι. Την Μαρία θα ήθελα" λέει μια αντρική φωνή

"Μαμά σε ζητάνε στο τηλέφωνο" της λέω και σε 2 λεπτά εμφανίστηκε δίπλα μου

Πηρε το τηλέφωνο και ξεκίνησε να μιλά με ένα χαμόγελο μέχρι τα αυτιά.

Έχει καιρό να την δω τόσο χαρούμενη. Από τότε που χώρισε με τον 'πατέρα' μου. Αν αξίζει να τον λέω έτσι δηλαδή.

Είναι ένας ηλιθιος. Τον αγαπώ αλλά έχει πληγώσει τόσο πολύ την μαμά μου και πραγματικά δεν θέλω να την ξανά δω έτσι.

Και χαίρομαι που βρήκε κάποιον άλλο να την κάνει χαρούμενη.

*Συγνώμη που διακόπτω αυτήν την στιγμή. Αλλά δεν θα μείνουμε εδώ για πάντα οπότε μιλά μας για εσένα να τελειώνουμε* λέει η συγγραφέας χτυπώντας το κεφάλι της στον τοίχο

Καλά καλά.

Γειά. Από τι ακούσατε με λένε Λίνα Παπαδόπουλο. Είμαι 18 χρόνων βασικά 17 σε ένα μήνα κλείνω τα 18 και πάω 2α  λυκείου. Εγώ δύο κολλητές την Μελίνα και την Ιωάννα. Έχω έναν μικρό αδερφό τον Ορέστη πάει 2α δημοτικού. Οι γονείς μου είναι χωρισμένη, ήμουν έτοιμη να σας εξηγήσω τον λόγο που χώρισαν αλλά η ηλιθια η συγγραφέας μας διέκοψε. Οπότε άλλη στιγμή θα σας μιλήσω και για αυτό το θέμα. Πάω χορό 15 χρόνια. Είμαι πολύ καλή μαθήτρια και όχι δεν είμαι φυτό. Πότε δεν καθησα να διαβάσω για τεστ πάντα τα καταλαβαίνω όλα από την τάξη έτσι δεν ασχολούμαι και πολύ. Όταν μεγαλώσω θέλω να γίνω κτηνίατρος. Αγαπώ πολύ τα ζώα. Αυτά νομίζω...αα και όσο για την ερωτική μου ζωή. Δεν υπάρχει κανένα αγόρι. Μου άρεσε ο Γιάννης ένα παιδί της 3η Λυκείου αλλά τελικά αποδείχθηκε Μ-Α-Λ-Α-Κ-Α-Σ όπως όλα τα αγόρια. Θα μιλήσουμε άλλη φορά και γιαυτό το θέμα.

"Λίνα έλα κάτω θέλω να μιλήσουμε"

"Έρχομαι μαμά" της λέω και σηκώνομαι για ακόμη μια φορά από το υπέροχο κρεβατάκι μου.

Πήγα κάτω και την είδα να κάθεται στον καναπέ σκεπτική.

Καθησα δίπλα της και γύρισε να με κοιτάξει.

Πηρε το χέρι μου και το έκλεισε στα δικά της.

"Μωρό μου. Ξέρεις πως εδώ και 2 χρόνια βγαίνω με έναν κύριο"