Yatakta tavana boş boş bakıyordum.Hala dünün etkisindeydim.Yataktan kalkmak istemiyordum.Dün az kalsın ölüyordum ve belki de hayatımdaki en korktuğum dakikaları yaşamıştım.Ertesi gün ise okuluma gidecektim saçmalık !!! Yine okula gidip bana hayran hayran bakan,peşimden koşan erkekleri görmek istemiyordum.Kızların bana gıcık gıcık bakmasından iğreniyordum.Ben böyle düşüncelere dalarken annem kapıyı açıp "Hayal hadi kalk artık " diye söyleniyordu.Her ne kadar kalmak istemesemde yataktan kalktım ve hazırlanmaya başladım.Makyaj yapmayı hiç sevmezdim sadece eyeliner çekip annemi öpüp evden çıktım.İrem ve Azra kapıda bekliyorlardı.Birlikte okula giderken yolda Enes ve Canla da karşılaştık.Onlarla konuşurken zaman nasıl çabuk geçiyordu?Üniversiteye girdiğimizde bi an da bütün gözler bize döndü.
Ve ben bir an da onu gördüm.Yüzünde boş bir ifade vardı.Allah'ım bu çocuğun kafasının içinde neler dönüyordu? Evet,beni arabanın altında ezilmekten o kurtarmıştı.Belkide hayatımı ona borçluydum ama onun için yapabilceğim tek şey teşekkür etmekti.
Çocuk bana bakmaya devam ettikçe kızarmaya başlamıştım.Azra ve İrem bunun farkına varmış olmalılarki beni kenara çekip ne olduğumu sordular.Bende olayları en başından anlatmaya başladım.Eve dönerken arabanın altında kalacakken bu çocuğun kendi hayattını tehlikeye atıp beni kurtardığını tek tek anlattım.Azra ve İrem ağzı açık beni dinliyorlardı. İrem
"Vay canına bitik görünümlü kahraman,işten buna raslamak çok zor " dedi. Azra
"Gerçekten ilginçmiş "diyerek onu onayladı. Azraya bakarak "Senin kadar olmasada " dedim.
"Benim ilginçliğim merak uyandırıyor ama onunkisi tam bir ucube " dedi kıkırdayarak. Hepimiz kıkırdayarak kampüse gittik. Enes çoktan bir kızı ağına düşürmüştü bile.
Enes çok yakışıklı ve çapkın biriydi. Her gün başka biriyle birlikteydi. Can ise Enes'in tam tersidi. 2 yıldır aynı kızla çıkıyordu ve böyle giderse evleniceklerimden hiç şüphem yoktu. Azra ise çok çılgındı saçları turuncu mor karışıktı ve gözleri siyahtı. Hiçbir zaman aşık olmayacağına inanıyordum. Aşk ona göre değildi. İrem de Azra'nın tam tersiydi. Aşk için yaratılmış olduğunu düşünüyordum. İrem'in sevgilisi Mert de yanımıza gelmişti. Uzaktan çok popülerdik ve herkes bizim gruba imrenerek bakıyordu. Aslında pek de imrenilecek yanımız yoktu. İrem ve Azradan başka herkesin arkadaşlıkları sahteydi. Küçüklüğümüzden beri birlikte olduğumuz için kardeş gibiydik. Diğerlerinin ise sahte gülüşleri vardı. Biz gülüşmeye devam ederken o çocuğu yine bana bakarken yakaladım. Allah aşkına sürekli bu çocuk bana bakıp duracak mıydı? Gösterişli bir şekilde ayağa kaltım kantine gittim ve bir çay aldım. Emin adımlarla bitik görünümlü kahramanın yanına gittim,masasına eğildim ve elimdeki çayı ona uzattım.Almadı ? Masaya yavaşça bıraktım
"Teşekkürler" dedim
"Niçin?"
"Niçin mi? Dün hayatımı kurtarmıştın ya o yüzden"
"O mu?"
"Ne ?"
"Bu kadar büyültülcek bir şey değil "
"Büyültülcek bir şey değil mi ? Dün bir tanrıçayı kurtardın en azından kendinle gurur duyabilirsin"
Çocuk şaşırmış gibiydi "Tanrıça mı ?" dedi gülerek.Gözlerim kısılmıştı. "Senden teşekkür istemiyorum" dedi
"Öyleyse neden sabahtan beri bana bakıyorsun"
"Sabahtan beri sana bakmıyordum"
Bağırır gibi "Ne??" dedim
"Sabahtan beri sana bakmıyordum ,sana okulun ilk günü küçük bir kediyle oynarken elbisenin eteklerini çamur yaptığın günden beridir bakıyorum"
Bu bitik kendini ne sanıyordu böyle ?
ŞİMDİ OKUDUĞUN
PARDON
Teen Fiction"Öyleyse neden sabahtan beri bana bakıyorsun" "Sabahtan beri sana bakmıyordum" Bağırır gibi "Ne??" dedim "Sabahtan beri sana bakmıyordum ,sana okulun ilk günü küçük bir kediyle oynarken elbisenin eteklerini çamur yaptığın günden beridir bakıyorum"
