'Kendimi soyutladım her şeyden. Yalnız kalmak o kadar güzel ki...İnsanlar o kadar umurumda değildi ama yinede yardım etmeyi seviyordum,her ne olursa olsun bana kendimi daha iyi hissettiriyordu.' diye bitirdim cümlemi.Yazmak rahatlamamı sağlıyordu. Gecenin bilmediğim bir vakti kendimi o kadar anlaşılmaz hissettim ki duygularım mantığıma ağır geldi. O kadar zor ki cümleleri hatta kelimeleri bir araya getirmek. Başarabiliyor muyum hiç bir fikrim yok bu konuda sadece içimden geleni geçeni yazıyorum. Kendimle büyük bir soruşturma içindeyken aniden kapı açılınca bütün dikkatim dağıldı.Gelen Ece'den başkası değildi, elinde fırından yeni çıkardığı turta duruyordu. Gerçekten çok güzel görünüyordu. Aniden bağırmaya başladı 'Kayla kaç saattir sana sesleniyorum sağır mısın ya? Neyse hadi yemekler soğudu çok acıktım seni bekleyemem.' deyip mutfağa doğru yöneldi. Arkasından büyük bir hışımla kalkıp mutfağa koştum. Ece masayı hazırlamayı bitirmiş içecek dolduruyordu. Hemen gönlünü almam gerekiyordu yoksa büyük bir azar yiyebilirdim.
ŞİMDİ OKUDUĞUN
SADECE YAP
Teen FictionBazen hayatın içinde yok oluruz hiçbir şeye aldırmadan defalarca kayboluruz. Bu bizi görünmez veya sıra dışı yapmaz... Sadece uzaklaştırır.