Hissizleştirildik

Bazen ağlamak istiyorsun ama o dermanı bile bulamıyorsun kendinde bir insana güvenmek istiyorsun ama güvenemiyorsun seni yarı yolda bırakır diye sahi ya bize iyi gelen bazı kişiler bir gün bizden giderse ? Böyle düşününce insanın hafif bi gözleri doluyor. Kimseye artık derdini dermanını anlatasın gelmiyor çünkü anlatamıyorsun derdini anlatacak kelimeler yok çünkü anlatsan bile karşındaki insan senin yaşadığın şeyleri yaşamadığı için anlamıyor. Artık yaralarına çare bulmaktansa onlarla birlikte yaşamaya çalışıyorsun  her ne kadar anlatmak istesende derdini, sonradan vazgeçiyorsun zaten anlamayacak neden yorasın ki kendini ? Kırılmış bir kalp var ve bunu anlayacak birisi yok şuan sana iyi geleceğini düşündüğün kişi ile konuşmak istiyorsun ama yapamıyorsun çünkü o belki bi başkasıyla konuşuyor ve mesajlarına bile cevap vermiyor bu seni daha çok kırıyor ve üzüyor. O imkansız olan hayallerimiz artık kurmuyoruz bile çünkü ger seferinde ne hayal kurarsan kur gerçekleşmeyeceğini bildiğin halde kurmak insanı kırar üzer paramparça eder. Eskiden yaptığımız şeyler bizi mutlu ederken şimdi ise mutlu olmadan yapıyoruz ne kadar kırılırsak kırılalım hiç bir zaman eskisi gibi olamayacağız. :(