Nası başlasam bilemiyorum. Yine günlerden bir gün o gelsin diye heyacanla beklerken geldi oturduk sohbet ettik. Hani bi insan sana bakarken mutluluk saçar ya aynı öyleydik yanındayken kendimi apayrı bir yerde hissediyordum her şeyden uzak sadece onun yanında olmak istiyordum. Ama elimde engeller vardı gidecektim okul kapanacaktı. İçimden hep diyordum ki hiç bir şey yapma 2 hafta daha yanında kalsın.
Ama olmadı çünkü gerçekten mesela biri birşey deyince onun hakkında zoruma gidiyordu susuyordum ve bu beni mafetmeye başladı. Yine bir gün okul kantininde arkadaşlar ve onla oturuyorduk. Arkadaşlarım sevdigimi biliyordu zaten gitmişler söylemişler böyle böyle Cafer seni seviyor diye kız tabi şaşırmış çünkü biz baya baya yakın arkadaştık kardeş gibiydik anlıcağınız üzere. Sonra beni de gaza getirdiler gittim söyledim ilk başta biraz dondu bir şey demedi bende bir şey diyemedim öylece sustuk. Ben git gide daha fazla bağımlısı olmaya başladım. Ne zaman nerede ne yapıyor herşeyi teker teker biliyordum. Sabah akşam onu inceledim bi insanı fotoğraftan sevip özlem gidermek nedir bilir misiniz?
Eğer gerçekten seviyorsanız bir fotoğrafıyla bile idare edebilirsiniz.
Daha sonra ne mi oldu? Oda bana biraz birşeyler hissetmeye başladı ama aramızda bi engel vardı. Onun en yakın arkadaşı beni seviyordu ve ona ihanet etmek istemediği için beni reddedip durdu. Ben gittim o kızla konuştum böyle böyle ben onu seviyorum diye. Neyse tartışmalar tartışmalar derken o kız artık bir şey diyemedi çünkü hani onu sevmiyordum yapabileceği bir şey yoktu. Günlerden bir gün arkadaşlarla arkadaşın evinde buluştuk tabiki o da vardı gittik çatı tarafında oturuyorduk. Ben yanına oturdum zaten baya bi heyecanlıyım ne yaptığımı tam olarak hatırlamıyorum bile. Sadece hatırladığım tek bir şey var direk elini tutup ben artık yanındayım hiç bir şekilde seni bırakmıyacağım demiştim.
