JOYCE'S POV
“BEBANG!! Ano ba kanina pa nagpapaturo yang kapatid mo hindi mo tinutulungan!”
“Eh Nay! Hindi ko po kasi maintindihan yung assignment niya ee.”
“Naku! Naku! BOBITA ka talaga”
Eto naman si nanay masyadong hard!
“Ang sabi kaya nung Prof. ko sa…” sabi ko
“SA?” sabay na sabi ni nanay at ng kapatid ko.
Teka anu nga bang tawag sa subject na yun? (*kamot sa ulo*)
“Physiology? Yung kumikilatis sa personality ng isang tao. Oo tama physiology nga yun.”
(A/N: Psychology po ang tama. Haha pagpasensyahan niyo na siya BOBITA eh)
Haha talino ko talaga ewan ko ba diyan kay Nanay bobita siya nang bobita sakin eh ang talino ko naman.
“Na ang talino daw na nakukuha ng mga bata ay 80% sa nanay tapos 20 % sa mga tatay.” Pagpapatuloy ko sa sinasabi ko.
Kaya minsan nag-iisip ako kung bobita din ang tawag ni lola kay Nanay. HAHA
“So sinasabi mong Bobita ako ganun ba Bebang?” nakataas ang kilay at nakapameywang na sabi ni Nanay
“Naku! Nay! Wala akong sinasabi ha? Kayo nagsabi niyan!” Depensa ko
“Ikaw! Mary Joyce! Kung hindi mo natatanong Champion ako sa “Battle of the Brainless” sa University namin.”
“Wow! Nay! Ang talino niyo naman pala. Alam niyo nay! Sasali din ako diyan kapag may ganyang contest sa skul namin.”
Nakaka proud naman si Nanay. Walang duda sa kanya talaga ako nagmana ng katalinuhan. Biruin niyo Champion siya? Wow! Aba! Matinde!
JEREMIAH'S POV
“Jeremiah! anak, Lumabas ka naman ng bahay. Hindi yung puro libro yang hawak mo.” Saway sa akin ni mommy.
“Mom! Ano naman gagawin ko sa labas?”
“Eh di maggala ka! Mamasyal. Do Anything you want! Hindi yung nagmumukmok ka palagi dito sa kwarto mo!”
“Mom. Please I dont want to. I prefer to stay at home than to encounter people. They’re so frustrating!”
“You know Son! I think I need to do something here. You must enroll at the State University, whether you like it or not! No more home schooling.”
“BUT MOM!”
“No Buts! Jeremiah. My decision is final! You’re going to enroll this school year.” Then she walked out.
*Knock. Knock*
“Come in”
“Hello Jemay! What happened to your face?” sabi ni Pheobe. My girl bestfriend. And my only friend.
“Mom was pissing me off. I don’t want to go to university. I don’t wanna go anywhere. I just wanted to be here with my books. Hindi ko na kailangan pang pumasok ng university.”
“You know Jemay! Tama si tita. I think it’s time for you to get rid of your books. Hindi mo ba napapansin? Wala kang group of friends maliban sa akin.”
“You! are enough Pheobe.”
“No Jemay. Sige nga tell me. How you’re going to meet your princess, kung lagi kang nakakulong dito? Sayang naman yang napaka- poging mukha mo.”
“Tss! Don’t try to make me laugh!”
“I’m not making you laugh Jemay! It’s just that I’m trying to make you realized things that beyond this four corners of YOUR room. Labas labas din kasi kapag may time! Jemay.”
“Tss. Fine” sabi ko na lang sa kanya. ayoko ng maingay eh katatapos ko lang kay Mommy.
“Ano Lets Go?”
“What?? I’m not yet ready Pheobe!”
what the!!! nakakainis!!
“Ano ka ba! Okay na yan. Gwapo ka naman eehh”
“Ayoko.”
“Halika na! Wag ka nang maarte!”
She grabbed me and I have nothing to do but to go with her.
Everybody is pissing me off.
A/N: YEEEEEYYYY!!! PROLOGUE IS DONE. :D
I hope nagustuhan niyo. Since this is a KathNiel Fan Fiction. Sana maraming magbasa and magvotes, pls support this story. And don’t forget to follow me. Sana kung gano karami yung reads ganun din yung votes. Hehe
Anyway read also my other stories. JUST GO TO MY PROFILE! :D
Thank you.
XOXO
JANIEEBEAR2923
BINABASA MO ANG
Mr.Perfecto meets Ms.Bobita (Kathniel FanFic)
ФанфикMay mga taong sadyang pinanganak na medyo kulang kulang sa utak (BRAINLESS?) At may mga tao din namang pinanganak na sobra sobra ang utak (GIFTED?) Paano magkakaINTINDIHAN ang isang BOBITA? At isang PERFECTO?
