Bakit ba kasi umuulan ngayon? Wala pa naman akong dala na payong. Wala na akong ibang mapagpipilian kundi magpabasa na lang sa ulan. Habang patawid ako hindi ko maiwasang hindi maalala si Kevin, ang boyfriend ko . Para kaming magkapatid noon dahil magkasundo kami sa maraming bagay at pareho kaming mahilig sa ulan.
Hindi ko namamalayang bigla na lang tumulo ang luha ko. Dalawang taon na ang lumipas pero parang kahapon lang ang lahat. Bakit bigla na lang siyang nawala sa akin na parang bula? Namatay siya sa isang car accident. Wala man lang akong nagawa para iligtas siya.
Bigla akong natauhan ng biglang may bumusina. Agad akong napalingon kung saan nanggagaling ang busina pero ang tangi ko lang nakita ay ilaw. Sa hindi inaasahang pangyayari may humila sa akin at niyakap ako.
"Hoy, kung magpapakamatay ka'yo. Huwag kayong mandamay ng tao!" sigaw ng driver ng sasakyan saka siya humarurot palayo.
"Are you okay miss?" tanong sa akin ng lalaki. Agad akong kumalas sa pagkakayakap niya sa akin.
" Yeah, I'm fine" sagot ko.
"Next time miss be careful. Huwag mong sayangin ang buhay mo" saad niya sabay talikod niya sa akin. Bakit parang pamilyar siya sa akin? Agad akong natauhan. Bakit parang si Kevin iyon.
Agad ko siyang hinabol pero nawala siya bigla. Bakit ayaw niyang magpakita sa akin? Pero bakit parang magkamukha sila ni Kevin o baka kaya namamalikmata lang ako. Hindi iyon maaari, patay na si Kevin. Imahination ko lang iyon. Kung buhay pa siya dapat matagal na niya akong binalikan.
Napaluhod na lang ako sa gitna ng ulan na umiiyak. Bakit ganoon? nararamdaman ko pa rin na buhay siya.Bakit ba kasi hanggang ngayon umaasa pa rin ako na buhay pa siya. Para akong tanga na naghihintay ng himala.
"Hilig mo talagang magpaulan no?" agad akong napalingon sa likuran ko. The man standing in front of me is the man who save me. It's Rod.
"Kev, nagbalik ka?" agad ko siyang niyakap. I really miss him so much. Hindi ako puwedeng magkamali. Si Rod ito.
"I'm not Kev. Im Adryan" pagtatama niya. Parang nabunutan ako n tinik sa mga sinabni nia kaya agad akong napabitiw sa pagkakayakap ko sa kanya. Hindi ba niya ako maalala. Why?
"Anong ang pinagsasabi mo. Your Kevin"
Kung hindi siya si Kevin bakit magkahawig na magkahawig sila. Wala naman kambal si Kevin.
"Miss hindi ko talaga alam ang pinagsasabi mo"
"No, your Kevin" sa mga oras na ito. Tumila na ang ulan. Wala ng ulan.
"miss umuwi ka na. Basang-basa ka na ng ulan! Baka magkasakit ka at hindi ko alam ang pinagsasabi mo"
"Rod kausapin mo ako" agad kong hinawakan ang wrist niya
"Ano ba, are you out of your mind. Kasasabi ko lang na hindi ako si Rod!" sigaw niya at agad siyangtumakbo kaya hinabol ko siya pero habang hinahabol ko siya bigla akong nanghina at nawalan ng malay.
_______________HELLO GUYZ_____IM BACK!!!!
