Vandaag is de dag, vandaag ging ik, Jack Gilinsky, naar een pleeggezin.
Ik snap niet waarom dit moest van mijn ouders, kijk ik vind ze super aardig en ik had me geen betere ouders kunnen wensen, maar ik snap niet hoezo ik naar een pleeggezin moet?
Hoezo houd mijn moeder me niet gewoon zelf in huis, in plaats van me naar haar beste vriendin te sturen.
Ik kijk nog een keer snel in de spiegel, en ben gelijk alweer heel onzeker over mijn lichaam.
Mijn bruine haar zit stevig naar de zijkant gekamd, mijn bril staat recht op mijn neus, een blauw overhemd, een lelijke spijkerbroek, herenschoenen en dan die vreselijke zwarte strik ding.
Ja, ik vind het lelijk, maar ik moet dit van mezelf dragen.
Begrijp je het nogsteeds niet?
Ik ben niet tevreden met mezelf.
Alle jongens hebben een sixpack, terwijl ik alleen maar botten heb, jongens hebben enorme spierballen, terwijl ik maar een heel klein beetje heb.
Kort gezegd, bij heel veel jongens is alles perfect, en bij mij niet.
'Jacky!' roept mijn moeder en ik zucht, krijgen we dit weer 'Liz is er!'
Liz.. dat is dus de vriendin van mijn moeder, aka mijn pleegmoeder.
Ik pak mijn koffer, die akelig klein is, en loop naar beneden, waar mijn moeder, en Liz, een kleine blonde vrouw staat.
'Jack Gilinsky' zeg ik en steek mijn hand uit en glimlach naar haar.
'Liz Johnson' zegt ze en schud mijn hand en knijpt in mijn wang 'Wat ben jij een poepie'
Okay... awkward.
'Uhm... ja' zeg ik en krab mijn haar.
'Kom laten we gaan, doeg Marie!' zegt Liz en ik druk een kus op mijn moeders wang en loop achter Liz aan en stap in de auto.
'Ik heb ook een zoon' zegt ze en ik kijk haar aan, 'Hij heet ook Jack'
'Ik hoorde dat hij ook niet... tja..' zeg ik twijfelend 'niet helemaal erbij is'
'Nee.. hij is anders dan jou, trouwens' zucht ze 'hij doet aan drugs, drank, heeft tattoo's, piercings en gaat duidelijk met de verkeerde mensen om, terwijl jij... ja je moeder zei dat je het zelf moest vertellen'
'Ik uhm.. ik eet niet, ik heb slaapproblemen, ik word gepest, heb geen vrienden en soms..' begin ik met een brok in mijn keel en wrijf een traan weg die over mijn wang glijd 'soms snij ik'
'Alsjeblieft, doe dat niet, je bent zoveel meer waard dan dat' zegt ze en pakt mijn hand vast.
