Prologue
Sirang building?
Anong ginagawa ko dito?
Ahhhh..
Oo nga pala.
Pinagalitan ako nung nakakainis nming teacher.
Minsan lang nman ako malate eh.
Wala lang mang consideration.
HUHUHU T_T
Teka, bakit parang may naririnig rin akong umiiyak..
Ehhh…
Nakakatakot!!
“ May mumu ba dito? “
Naglakad ako ng naglakad hanggang sa…
“ Ahhhhhhhhhhhhhh………………May multo…………”
May multo.
May bata!
Umiiyak din.
Ahhhhhhhhhhhh………..
Tumakbo ako ng tumakbo.
Sinusundan nya ko?
Oo, sinusundan nya ko.
“ Ahhhhhh….Aray ko…”
Kung hindi ban man ako tanga.
Ahhhh!!!!
Ayan na sya..
Mommy!!!!
“ Ok ka lang? “
Unti – unti ko syang tiningnan..
“ Ahhhhh….”
“ Wag kang matakot sakin.. Hindi ako multo.”
“ Hindi. Multo ka. Multo ka. “
PAK!
“ Aray ko. Bat mo ko binatukan? “
HAH?
Hindi tumagos.
Meaning..
Tao nga sya.
NAKUPO!!
“ Tao ka? “ Tanong ko.
“ OO. Tao ako.”
“ Eh bakit kasi ginagaya mo ko? Umiiyak ka din. “
“ Pinagalitan kasi ako ng teacher nmin. “
“ WEH? “
“ Oo. Totoo nman talaga eh. Ikaw? Bakit umiiyak ka din? “
“ Pinagalitan rin kasi ako ng teacher nmin eh. “
“ Ah. Ngayon, alam ko na. “
“ Now you know. Hehehe. “
Ang cute nman nito tumawa.
“ Ako nga pala si Jake. “
“ Ah. Ako nman si Alisha. “
“ Sorry talaga ha? “
“ Ayos lang yun. Sige, una na ko ha. Hinahanap na kasi ako ng mga kaibigan ko. “
“ Sige, paalam. “
Naglakad na sya.
“ Sya nga pala Alisha. “
“ Ano yun? “
“ Wag kang matatakot sa multo. Hindi nman sila totoo. “
“ Really? “
“ Oo. Tyaka, simula ngayon hindi ka na mag – iisang pupunta dito sa building para umiyak. “
“ Talaga? Sasamahan mo ko? “
“ Oo, gusto mo bestfriend na kita? “
Bestfriend? Cool..
“ Sige, gusto ko yan. Bestfriend na kita ha? “
“ Oo. Tara, sabay na tayo. “
“ Sige. “
Then, tumakbo na ko papunta sa kanya.
At yan ang simula ng pagiging magbestfriend naming ni Jake.
Sa sobrang close nmin sa isa’t – isa.
Unti – unti akong nahulog sa kanya.
Alam kong hindi pwede.
Alam kong masakit.
Pero, ano pa bang magagawa ko?
Eh si Kupido na ang pumana.
Kaya, hanggang ngayon hindi ko masabi kay Jake yung tunay na nararamdaman ko.
Masaya na ako na araw – araw kaming magkasama.
Ano pa nga bang magagawa ko kung hanggang bestfriend lang ang tingin nya sakin.
Tanggapin na lang diba.
Basta, mamahalin ko pa rin sya kahit sobrang sakit na.
Hinding – hindi ako mawawalan ng pag – asa.
Someday, magiging higit rin sa bestfriend ang tingin nya sakin.
Tiwala Lang. =)
