Derin bir nefes aldığında zile bastı ve beklemeye başladı. Söyleyeceklerini düşünürken bir yandan evde olmamasından korktu. Tekrar zile bastığında ilk baştaki heyecanı geri dönmüştü.
Kapıyı açılınca onu gördüğüne fazlasıyla mutlu olmuştu. "Merhaba, Ryu Jin." Kız sadece ona bakıyor bir şey demiyordu. "Ryu Jin? İyi misin?"
"Senin burda ne işin var?" Aldığı cevap karşısında hayal kırıklığına uğramıştı. "Ne demek burda ne işim var. Bana bir karar vermemi söylemiştin." Kız saçlarını geriye doğru attu ve gülümsedi. "Hoseok, şuan bana vereceğin kararı ben üç buçuk yıl önce istiyordum. Bunca zaman nereydin?"
"Ryu Jin, benim için iyice karar vermem lazımdı." Kız sessizliğini korurken Hoseok ona doğru yaklaştı. Bu yaklaşma kızın geri adım atmasına neden oldu. "Karar vermen için benle konuşmakta sana yardımcı olabilirdi. Sen bunu yapmadın. Benden uzaklaşmayı seçtin. İlk başlarda seni bekledim. Olur da geri gelirsin diye. Bir süre sonra beklemekte doğru gelmemeye başladı. Bazı şeyler için geç kaldın, Hoseok."
"Ryu Jin, lütfen bana bir şans daha ver."
"Sevgilin olsa bile sana yazmaya devam ettiğim zamanlar senin için düşündüğüm ilk şanstı, benimse ilk umudum. Karar vermeni beklemek senin ikinci şansın, benim ikinci umudumdu." Gözleri dolmaya başladığında gökyüzüne baktı. "Annem hep birine ikinci şanstan fazlasını verme derdi." Kıza baktı. "Kalbini dinle, Ryu Jin. Onun ne söylediğini dinle."
"Kalbim ne diyor biliyor musun? Aynı kişi tarafından üçüncü kez kırılmana gerek yok. Git artık, Hoseok." Artık gördüğü şey kız değil, kapıydı. Geç kaldığı için kendine kızarak yola devam etti.
&
Pek içime sinen final olmadı ama umarım beğenmişinizdir.
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
