My Heart Owner is You

♥ေတြ႔ဆုံျခင္း♥

အပိုင္း ( 1 )

"ေဒါက္တာ ဒိုေဂ်ာင္ဆူးရီွ ေဆး႐ံုအုပ္ ရွာေနပါတယ္"

"ဟုတ္ကဲ့ ကြၽန္ေတာ္ အခုပဲသြားေတြ႕လိုက္ပါမယ္"

Nurse မရဲ႕စကား သံ အဆံုး ေဆး႐ံုအုပ္႐ံုးခန္းသို႔ ဦးတည္လိုက္သည္။ဘာအေရးႀကီး ကိစၥရိွလို႔လဲ မသိ ေတာ္႐ံုဆို ရွာမွာမဟုတ္ဖူး ေဆး႐ံုအုပ္က....

ေဒါက္!ေဒါက္!ေဒါက္!

*၀င္ခဲ့ပါ*

"ဆရာ ကြၽန္ေတာ့္ကို ရွာေနတယ္ဆိုလို႔ပါ"

"ဒီတေခါက္  စစ္ဘက္ဆိုင္ရာ ေဆးအဖြဲ႕အစည္းမွာ ဒိုေဂ်ာင္ဆူးကို ေခါင္းေဆာင္အေနနဲ႔ သြားေစခ်င္လို႔ပါ"

"ဟုတ္ကဲ့.....ဘယ္ကို သြားရမွာလဲ ဆရာ"

" ဥေရာပဘက္ကို.....သဘက္ခါ သြားရမယ္ ျပင္ဆင္ထားပါ"

"ဒါဆို ကြၽန္ေတာ့ကိုသြားခြင့္ျပဳပါအံုး"

ေဆး႐ံုအုပ္ကို အ႐ိုအေသေပးၿပီး အခန္းထဲက ထြက္လာလိုက္သည္။ဥေရာပမွာ ပါးတို႔ ရင္းႏီွး ျမဳပ္ႏွံ ထားတဲ့လုပ္ငန္းေတြ ရိွတာေၾကာင့္ အဲ့ဒီကို သြားရမွာ ထင္တယ္။ဟိုတေလာကမွ နယ္ဘက္ကို ေဆးကုဆိုလို႔ ပါသြားၿပီး ျပန္လာတာသိပ္မၾကာမေသးဘူး။အခုလည္း ႏိုင္ငံျခား ခရီးစဥ္တဲ့ ဥေရာပဘက္မွာဆိုေတာ့ အနဲဆံုးေတာ့ ၂လေလာက္ေတာ့ၾကာမွာ။အိမ္ကိုလည္း မျပန္ျဖစ္တာၾကာၿပီး နယ္ဘက္ေဆးကုကျပန္လာၿပီး ကတည္းက ေမေမတို႔အိမ္မွာပဲသြား ေနေနတာ။အခုလိုက္သြားရမယ္ဆိုတာလည္း မားကိုမေျပာရဲေသးဘူး မားသိရင္ ျပသနာတက္မွာ ေမေမ့ကိုပဲ အသိေပးၿပီး ေနာက္မွ မားကိုၾကည့္ေျပာခိုင္းရေတာ့မွာေပါ့။

*********************************************

ကြၽန္ေတာ္တို႔ ဆရာ၀န္ရယ္ သူနာျပဳရယ္ အကုန္လံုးေပါင္း လူအေယာက္ ၂၀ေလာက္ သြားၾကရသည္။ေလယာဥ္ေပၚမွာ အိပ္လိုက္ လာလိုက္ၾကတာ ေန႔ခင္း၂နာရီေလာက္က်မွ ေလဆိပ္ကို
ေရာက္သည္။ေလဆိပ္ကေနတဆင့္ ကြၽန္ေတာ္တို႔ သြားရမဲ့ ေနရာကိုေရာက္ဖို႔ တဆင့္ ထပ္ၿပီး သြားရအံုးမွာမို႔ လာႀကိဳ မဲ့ ေလယာဥ္ကို ေနပူထဲမွာ အားလံုးရပ္ေစာင့္ေနၾကရတာ နာရီ၀က္ေတာင္ရိွၿပီ။ေနခင္းပိုင္းဆိုေတာ့ အပူခ်ိန္က အေတာ္ပူလွသည္။ကိုရီးယားက ရာသီဥတုနဲ႔က အေတာ္ကြာျခားတာမို့ ေတာ္႐ံုလူ ဒဏ္မခံႏိုင္ေပ။ကြၽန္ေတာ့္ ေဘးမွာ ရပ္ေနတဲ့ ဘတ္ဟြန္းဆို အသားအေရေတြ  ထိခိုက္လို႔တဲ့ ငိုမဲ့မဲ့ေတာင္ျဖစ္ေနၿပီ။သူ႕အတြက္က ဒီလိုမ်ဳိးလိုက္လာရတာ ပထမဆံုး ျဖစ္တာကို။