14 yaşında bir çocuktum. 14 yaşındaki bir çocuğun ne derdi olabilir demeyin , tabiki annesi , babası olmayan sokakta büyüyen o kadar çocuk varki halime şükrediyordum. Babam esnaf idi. Alkol kullandığı için ewde huzurumuz olmuyordu. Ben 14 yaşımda hayatın acımasız olduğunu ve şunu anladım ki " insani olgunlaştıran yaşı değil yaşadılkarı"'imiş . Babam çok sinirli biriydi ve en küçük hatam da kızardı bazı günler o kadar çok ağlıyordum ki yastığın diğer tarafını çeviriyor dum ( keşke babam olmasaydı dediğim günler bile oldu) hayatım böyle devam ediyordu.
ŞİMDİ OKUDUĞUN
YaŞaMaK HeR ŞeYe RaĞmEn GüZeL
RandomMerhaba arkadaşlar şimdiye kadar hiçbir denemede bulunmadım bu ilki kendi yaşantımdan nesillenerek yazacağım elimden geleni yapacağım destek olursanız sevinirim hatam olursa kusura bakmayın
