vedâsız [texting]

vedâsız, 4

İsimsiz: Özür dilerim...

İsimsiz: Seni her defasında üzüyorum.

İsimsiz: Küçük, uslanmaz ve çekilmez bir çocuk gibiyim.

İsimsiz: Affet...

İsimsiz: *Çevrimdışı*

~

Siz: Gül, dikensiz olur mu İsimsiz?

Siz: Hem gülü seviyorum diyeceksin hem de dikeninden şikayetçi olacaksın. Bu sevgi, sevgi midir?

Siz: Ya da ne kadar samimidir?

Siz: Seviyorsak dikeniyle de sevmeliyiz, İsimsiz....

Siz: Dikensiz gül de yok ya...

Siz: Olsa bile dikensiz gülü herkes sever.

Siz: Mühim olan onu dikeniyle kabullenmek...

Siz: Acılara da kardeş olmak.

Siz: Şair bu yüzden acılarına kardeş arıyordu.

Siz: Ben senin sadece mutluluklarına değil...

Siz: Acılarına da kardeşim.

~

İsimsiz: *Çevrimiçi*

*Görüldü*

*Yazıyor...*

~

İsimsiz: Benim acılarıma kimse kardeş olmamıştı Rabia.

İsimsiz: Gittim pazara, 'alıcısı yok mu şu derdin?' dedim. 'Allah aşkına, şu ağırlığı biraz çekin sırtımdan!' dedim... Ama kimse duymadı beni. Duyanlar duymazdan geldi. En yakınım zannettiğim, dost bildiklerim bile acılarımı sırtımdan almaya yeltenmedi.

İsimsiz: Oysa hepsini değil...

İsimsiz: Hepsini asla değil...

İsimsiz: Acı benimdi. Hepsini kimselere vermezdim.

İsimsiz: İsteseler de veremezdim.

İsimsiz: Yemin ederim ki vermezdim Rabia!

İsimsiz: Ama işte...

İsimsiz: Sadece birazını alsalardı sırtımdan, o bana yetecekti.

İsimsiz: Ama almaya yeltenmediler.

İsimsiz: Kime gittiysem boş döndüm.

İsimsiz: Sonra ise sen geldin.

İsimsiz: En yorgun anımda geldin.

İsimsiz: Ve bana sormadan, hatta ben görmeden çekip aldın sırtımdaki o yükü.

İsimsiz: Of, demedin.

İsimsiz: Bıktım senden, demedin.

İsimsiz: Sorgusuz sualsiz bağrına bastın derdimi.

İsimsiz: Ve ben, fedakârlık ne demek, seninle öğrendim.

İsimsiz: Belki de bu yüzden nazım bir tek sana geçiyor.

İsimsiz: Belki de koşulsuz şartsız derdime ortak olduğun için kolayca üzüyorum seni.

İsimsiz: Affet.

İsimsiz: Bu da benim zaafım olsun.

İsimsiz: Senin yüreğin kin tutmaz.

İsimsiz: Senin yüreğin incedir.

İsimsiz: Affeder beni, değil mi?