Herkese merhaba bu kitabı yazma sebebim bundan 1 yıl sonra da buraya gelip 10. Sınıfı yendim diye bir başlık atmak.
Bu gün çok canım yandığı bir gün aslında hep ağlamak istiyorum çünkü hiç arkadaşım yok o kadar sinirliydim ki annem ne istediyse benden yaptım ve ev işlerini bitirdik ağlamamak için de kitap yazıyorum. Dedemi çok özledim O dünya da sevdiğim tek insandı artık cenette. Hayatın acımasız olduğunu yavaşa yavaş öğreniyorum çok kazık yedim çok canım yandı belki de devam eder bilmiyorum ama bu kazıklar iyi kazıklar bana çok şey öğrettiler yazım hatalarım olabilir bunun için üzgünüm ama ben 15 yaşındayım ve şuan dikkat edecek halde bile değilim. Dün çocukluk arkadaşım Bursa'dan Konya'ya geldi ve ben buluşmak istedim özlediğimi söyledim ama beni umursamadı diyebilirim başka arkadaşları ile gezdi, buluştu. Sonra yakın bir zamanda sırf popüler olmak için popüler kitle ile takılıp beni satan gene çocukluk arkadaşım var hatta vardı. Artık sadece ben varım yanlız kurdum yani. Gerçekten daha fazla ağlayabilirdim burda fak vorld falan diyebilirdim ama artık yarın o triplere girerim hoşçakalın.
