first steps

Hoofdstuk 2

"Klaar voor?" Vraagt m'n moeder, als ze in de deuropening van m'n kamer staat.

"Ja hoor." Zeg ik met een zenuwachtig lachje.

"Je vind het spannend he?" Vraagt ze, en ik knik lachend. M'n moeder ziet altijd gelijk hoe ik me voel.

"Ik heb nog een cadeautje voor je, voor je de grote boze wereld ingaat." Ze loopt naar me toe, en geeft een klein vierkant pakketje. Het is ingepakt in paars glinsterend papier, met een goud lintje. Ik scheur het open, en onder het papier zit een zwart doosje. Als ik het open klap zit er een mooi zilver kettinkje met een bedeltje eraan. Ik maak het bedeltje op en aan d'r linkerkant zit een fototje van Nora, en rechts een fototje van Lars.

"Wat mooi!" Zeg ik als ik er nog met grote ogen naar kijk.

"Lars en Nora kregen ook zoiets toen ze naar de middelbare gingen." Zegt ze met een glimlach.

"Dankjewel mam!" Ik loop naar d'r toe en geef haar een knuffel.

"En nu klaarmaken, want je moet zo gaan." En ze loopt de kamer uit.

-

Na een kwartier voor m'n kast te hebben gestaan, heb ik eindelijk een outfit uit kunnen kiezen voor de eerste dag van school. Ik heb een witte hoodie aan met m'n zwarte spijkerbroek, en witte Nikes. De school is een dorpje verder, dus m'n vader brengt me met de auto. Ik pak nog m'n laatste spullen, en loop dan naar beneden.

"Veel plezier kleintje." Lars en Nora staan me beneden op te wachten. Ze weten dat dit belangerijk voor me is, dus ze doen al de hele ochtend overdreven lief. Ontbijt op bed, complimentjes, overdreven goeie verhalen over school.

"Kom lieverd we moeten gaan." M'n vader aait kort over m'n haar, en loopt dan naar buiten.

-

"Nou, zet hem op Robbie." M'n vader geeft nog snel een kus op m'n wang, en dan stap ik uit. Voor me staat een enorm schoolgebouw met een enorm schoolplein, en enorm veel mensen. Omdat ik nog niemand hier ken, ga ik maar gelijk naar het klaslokaal waar ik mijn eerste les heb. Als ik binnen kom, sta ik in een oud trappen huis[. Het krioelt er van de mensen, en iedereen botst tegen me aan. M'n adem gaat steeds sneller, en ik probeer mijn telefoon uit m'n broekzak te pakken. Ik moet in lokaal b203 zijn, maar ik heb geen idee waar dat is. Ik kijk paniekerig om me heen, alsof ik dan aanwijzingen zou vinden over waar ik heen moet.

"Heb je hulp nodig?" Zegt een zware stem achter me. Als ik omkijk, staat er een lange jongen met donker haar.

"Uhm...ja" zeg ik verlegen.

"Ik ben nieuw hier, dus ik weet de weg niet helemaal." Zeg ik lachend.

"Welk lokaal moet je heen?" Vraagt de lange jongen.

"B203." En ik laat nog even m'n telefoon zien, als een soort bewijs ofzo. Hij kijkt nog snel op mijn telefoon, en loopt dan de grote oude trap op.

-

"Hier is het." Zegt hij als we voor een lokaal staan.

"Dankjewel." Ik kijk het lokaal in, en er zitten al een paar mensen bij elkaar te kletsen en te lachen. Ineens voel ik me heel eenzaam, en weet ik niet meer zo goed of ik dit wel wil.

"Het komt wel goed hoor. De mensen hier zijn best aardig." Hij glimlacht lief. Ik glimlach terug, en wil dan het lokaal inlopen.

"Wacht, mag ik tenminste wel je naam weten?" Vraagt hij lachend.

"O ja sorry. Robin." Ik steek lachend mijn hand uit.

"Casper." En hij schud m'n hand.

"Ik zie je nog wel." En hij loopt weg. Ik kijk nog even het lokaal in, maar ga dan toch naar binnen. Er kijken een paar ogen mijn kant op, en sommige glimlachte lief. Ik ga linksachter in de hoek zitten bij het raam. Het voelt raar om nu in een klaslokaal te zitten, met mensen van mijn leeftijd. Ik kijk rond en ik zie al vriendengroepjes bij elkaar zitten, en ik denk hoe ik daar ooit bij ga komen. Ik kijk op als er drie meisjes bij de deuropening staan, en naar me wijzen. Ik kijk snel weg, maar ze lopen al naar me toen.

"Hey, ben jij nieuw hier?" Vraagt één van de meisjes met blond lang golvend haar, en een schattig bloemenjurkje.

"Ja." Antwoord ik verlegen. Een beetje geïntimideerd door hun.

"Vind je het goed als we bij je komen zitten?" Vraagt het meisje met de blonde haren.

"Ja tuurlijk." Zeg ik, en het meisje met blonde haren komt naast me zitten en de andere twee gaan voor ons zitten.

"En hoe vind je het tot nu toe. Het is zeker zenuwslopend. Ik zou het echt niet trekken op een nieuwe school." Zegt één van de meisjes met bruin haar in een hoge staart. Ze heeft een vriendelijke blik in d'r ogen.

"Ja, ik vind het ook heel spannend. Ik heb altijd thuis les gehad." Zeg ik.

"Wij helpen je er wel doorheen." Het laatste meisje met bruin kort haar en een hele grote sweater, legt haar hand op m'n arm en lacht lief.

"Ik ben trouwens Robin." Ik wijs naar mezelf.

"Remona." Zegt het meisje met de paardenstaart.

"Ik ben Abby." Het meisje met het bloemenjurkje en blonde haren, steekt d'r hand uit.

"En ik ben Nina." Zegt het laatste meisje met bruin kort haar.