okyanus

18 Eylül

Nasıl başlanır pek bilmiyorum. Kulağımın içindeki mavi kulaklıkta seni izlerken dinlediğim şarkı çalıyor şuan.

Belki eke koyarım. Bi zaman belki okursun diye yazacagim bunları. Umarım birlikte okuruz. Ama eğer bunu okurken beni kaybetmiş olursan. Her zaman, ne olursa olsun burdayım okyanus. İçimdekiler bitse bile...
Eğer bu yazıyı şuan okuyorsan, benimle dalga geçeceksin, geç dalganı. Sana ne diyebilirim ki.
Çok doldum okyanus, anlaman lazımdı beni. Hala anlaman lazım. Bu şarkı çalma listemde her sıraya girdiğinde kalbimdeki sızıyı hissetmen gerek.
Ya da,
Hissetme.
Sen hiçbir acıyı hissetme.
Bu zamana kadar hep yaşadıkların için üzdüm kendimi, peki ya yaşattıkların okyanus. Bilmiyorum belki bencilce ama bunları sana söylemem gerek. Tutamıyorum içimde. Senin, birilerinin beni anlaması lazım. Bu cümleyi sana defalarca söyleyebilirim biliyor musun. Ama anlamazsın.
Bir kere hissetmiş olsaydın şu 'aşk' denen duyguyu. Birazcık, ucundan anlardın belki beni...
Kimi kandırıyorum,
Beni anlamazsın ki sen.
18 Eylül, seni ilk gördüğüm gün... Saçların okyanus, saçların. O kadar güzeller ki.
Bilmiyorum,
Anlatamıyorum,
Kalbimi hissedemiyorum.
Bakışlarını bana değdirdiğin her an ölüyorum.
Ben bir balığım okyanus,
Öyle derdin bana.
Şimdi balık dememi bile istemiyorsun.
Nasıl aşacağım bunu ben.
Nasıl gidecek bu sol yanımdaki sızı.
Nasıl.