Bölüm 1
Umutsuz insanlar için çoğunlukla gridir hayat. Mutlular içinse toz pembe tonunda pembe. Ama bu iki insan bir araya gelse bile hayatları asla renkli olmaz çünkü gri her zaman baskındır. Ve pembenin üstünü kapatır. Ötekisinide kendine benzetir. İçine alır. Ortaya mutluluktan eser kalmayacak bir rengi çıkarır. GRİ...
Bölüm 2
Artık etrafı göremiyorum. İnsanların içini , gülüşlerini , bakışlarını , düşüncelerini anlayamıyorum. Kalplerine dokunamıyorum. Sanki aramizda duvar varmışcasına ona ulaşmamı engelliyor. Kendine yeni bir dünya yaratıyor. Önce şaka yapıyor zannediyorum sonra ciddiyetini anlayınca iyice ulaşılmaz oluyorlar. En önemli yeteneğimi kaybediyorum. Kalplerinde dokunamayıp acılarını dindiremiyorum. Gülüşlerine ortak olamıyorum. Öfkelerinin önüne geçemiyorum. Sesimi duyuramıyorum. Onlara güzellikleri gösteremiyorum. Zararlı alışkanlıklar kazanıyorlar. Pasifleşiyorlar... Anlıyorumki içlerinde benden en ufak bi kırıntı bile kalmamış. Artık ellerimi onların üzerinden çekiyorum ve sadece karanlıkta boğulmalarını izliyorum. "Beni duymayan onlara ulaşmamı istemeyen insanların içinden biri" bana ; -Neden yardım ediyorsun , kimsin sen ? Diyor. Susuyorum. Çünkü artık gücüm kalmamış hissediyorum. Bi anda o insanın kalp atışını hissediyorum. Benimde kalbim atmaya başlıyor. Yavaş yavaş kendime geliyorum. Canlanıyorum. " O" atamayan taş , katı kalpleri attırdığım için tekrar içine girip "o" insanları onarıyorum. Ve o insanlar farkediyorki aslında ben onların #İRADESİYİM ...
ŞİMDİ OKUDUĞUN
Sultanın Dipnotları
Short Story* Knka npyon içinde büyümek seni olgunlaştırmaz , sadece daha çok acı çekmeni sağlar. *Hayat tiyatronun ta kendisidir. Sadece gerçekler ve sahteler vardır. Çoğumuz gibi... *Umudunu yitirme. Elbet bi gün kış bitecek yaz başlayacak. *Mutlu aileler...
