• zet photograph aan , dat liedje was mijn inspiratie voor dit hoofdstuk, en past er dus goed bij. hij staat aan de zijkant/hierboven. enjooooy •
29 december, 2021
Allerliefste Connor,
Vandaag hebben we alle fotoalbums doorgespit. En dan ook allemaal. We begonnen met die van mij, toen ik nog een kind was. Je moest lachen toen we bij een foto kwamen waarin ik helemaal rood aangelopen was omdat ik bij Sinterklaas op schoot zat, en ik was bang voor Sinterklaas. Ik was toen drie jaar oud.
Ik werd ouder op de foto's, en niet veel later kwam de eerste foto van je moeder en ik. Ik had mijn armen stevig om haar heen geslagen, en haar handen lagen in mijn nek, en speelden met mijn haar. Ik had mijn lippen op haar voorhoofd gedrukt op het moment dat de foto werdt gemaakt, en ik herinner me nog in elk kleine detail hoe zij daarna haar lippen op de mijne drukte, en hoe we allebei opgingen in de innige zoen. En elke keer als ik die foto zie, lijkt het alsof ik alweer haar zachte lippen op de mijne voel. Maar als ik mijn ogen dan open, is ze er niet.
Je vroeg of dat mama was, de beeldschone vrouw op de foto, toen je zag hoe ik met betraande ogen de foto uit het album pakte, en elk detail in me opnam. Ik knikte, en je legde je hand op mijn rug, en streelde 'm zachtjes, alsof ik even het kind was, en jij de vader. En ik vond het een mooi moment, want het liet zien dat jij afgelopen jaren al zo volwassen bent geworden, en gewoon dat wij twee de beste band hebben die een vader en zoon kunnen hebben. Samen keken we de foto's verder, en bij elke foto vertelde ik het verhaal dat erbij hoorde, want bij elke foto hoorde een verhaal.
Want dat is wat ik zo speciaal vind aan foto's, je legt niet alleen het moment vast, maar elke keer als je de foto ziet raast dat moment, die dag, weer even door je gedachten heen. En zo blijft dat moment voor altijd op je netvlies gebrand, en dat vind ik zo mooi. Dat is het mooie effect van foto's, en je moeder hield net zoveel van foto's als dat ik doe, en daarom legden we elk moment vast.
En uiteindelijk kwamen we bij jouw fotoalbum. Foto's van net na jouw geboorte waren te zien. Hoe je gewassen werd, en de eerste keer dat je jezelf omdraaide. Je keek fier in de camera, en je ogen straalden geluk uit. Nu stralen ze wat minder. Later kwamen we bij de foto van toen je huilend achter een hond aanrende. Je had je boterham laten vallen, en die hond had 'm al in z'n bek en rende weg voor je zelf überhaupt had gerealiseerd dat je boterham gevallen was. Je vond het niet leuk, maar ik kon niet meer stoppen met lachen.
Maar je keek me verward aan toen er een foto te zien was van frietjes, met shoarmavlees, en wat salade. Je vroeg je af wat er zo speciaal was aan dat eten. Maar die dag, was je nog maar 4 jaar oud. We waren samen bij een Turks resraurant gaan eten, en je wilde graag ketchup op je frietjes. Je nam een hap, en bleef maar herhalen dat het zo heet was. Dus ik zei dat je moest blazen, dat het eten dan wel zou afkoelen. Wat bleek? Ik had de sambal door de war gehaald met ketchup. Ook dit vond je toen echt niet leuk, maar nu kunnen we er samen hard om lachen. I like that.
Er zijn zoveel herinneringen, zoveel foto's. Zoveel verhalen te vertellen. Sommige verhalen zullen zoveel pijn doen, maar dat maakt ons een mens. Sommige verhalen wil je voor jezelf houden, en andere wil je juist iedereen vertellen. Er zijn ook verhalen die je 's nachts aan de liefde van je leven wil vertellen, terwijl je samen naar de sterren kijkt. Maar dat is het mooie aan verhalen. Ze zijn allemaal anders. Uniek. En er zit achter elk verhaal weer een andere gedachte, een andere boodschap.
En ik hoop dat jij nog een hoop verhalen kan vertellen.
Liefs, papa.
••••
oke, dit heeft heel erg lang geduurt. sorry! ik dacht dat ik deze al had geupdate, ooops.
het was erg kort, maar ik hoop dat het toch leuk was :))))
het zou leuk zijn als je even laat weten wat je vind in de comments, en vergeet ook niet om te stemmen :)
xxxx Willemijn
