Nikolay, eski,bahçesi kurumuş yabani otlara dolu,ürkütücü evine girdi. O DA NEE! Gri, büyük kertenkeli koltuğuna yayılmış uyuyordu. Nikolay korkmamıştı. Ayağıyla iğrenç yaratığı ittirdi. Onada oturacak yer kalmıştı. Daha kurabiyesini açmdan zil çaldı. Kalktı Nikolay. Baktı delikten. Off kurabiye satan kızlar gelmişti. En büyük olanı"kimse yok muu?"diye bağırdı. Mikolay "hayır evde yokum"dedi. Kız bu sefer "içerdesiniz sizi duyuyorum" dedi. Ahh ne diyecekti. "Bu bir ses kaydıdır" dedi. Aslında bu ağzından kaçmıştı. Yinede iyi fikirdi. Kızlardan en sinirli ama küçük olanı kapıya bir tekme attı. "Ahh"diye inledi Nikolay. Kız "peki bayın istemiyorsanız iyi geceler"dedi ve gittiler. Derin bir oh çekti. Salona giti. Oda ne? Yaratık yoktu!kurabiyeside yoktu
