SA MALALIM na liwanag na dulot ng ilawang de gaas ay kitang-kita ni Aleli ang pamumutla sa mukha ng asawa nang bigla itong mapaatras sa pagkakasilip sa butas ng dingding. Ang takot na nakabadya sa mga mata ay kitang-kita rin.
“Bakit Randy, ano’ng nakita mo?”
Hindi ito sumagot. Basta nananatili itong namumutla at nakamulagat ang mga mata.
Bumangon sa pagkakahiga si Aleli sa papag.
“Bakit ikako, ano ba’ng nakita mo sa labas?” Takot na rin ang tono nang pagkakatanong ni Aleli nu’n.
Ilang segundo pa rin bago nakasagot si Randy.
“‘Yung mga nitso d’yan sa sementeryo, nabibitak.”
Kinilabutan si Aleli.
“Ha…?”
“Oo, kitang-kita ko sa tama ng liwanag ng buwan.”
Halo ang takot at pagnanasa na silipin din ni Aleli ang nagaganap sa kabila ng butas ng dingding.
“Gusto mong silipin?” Tanong sa kanya ng asawa.
Hindi agad masagot ni Aleli ‘yun. Curious ito na makita ‘yun kung totoo pero nadadala naman ng takot.
“Teka sisilipin ko uli.”
Sumilip nga uli si Randy sa butas ng dingding. At ‘yun pa rin ang nakita niya. Ang ilan sa mga nitso ay nabibitak. Lumilikha ng malaki at malalim na guhit ‘yun sa nitso.
“Ano’ng nakikita mo Randy?”
“‘Yun pa rin. Nabibitak ang mga nitso.”
“Pasilip nga,” lakas-loob na nasabi ni Aleli.
“O, ayan.”
